Θεοποίηση προσώπου – Αγάπησε χωρίς να εξαρτηθείς!

Το παθαίνουμε πολλές φορές οι άνθρωποι. Να αγαπάμε κάποιον άνθρωπο τόσο πολύ, ώστε στα μάτια μας να φαντάζει τέλειος και το μυαλό να μας οδηγεί στον επικίνδυνο δρόμο της θεοποίησης αυτού.

Στη θεοποίηση ενός προσώπου, ο άλλος φαντάζει τέλειος, αλαβάστρινος, αψεγάδιαστος. Αυτό δε δίνει περιθώριο για κάποια ρωγμή, αν σε οποιαδήποτε στιγμή η σχέση με το «τέλειο» πρόσωπο χαλάσει, τότε ο άνθρωπος που έχει θεοποιήσει θα καταρρεύσει. Διότι θα αντιληφθεί πως αγαπούσε κάτι εξιδανικευμένο, όχι τόσο ένα πρόσωπο με ιδιότητες που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Οι άνθρωποι είμαστε ατελή όντα, αγαπιόμαστε και αλληλεπιδρούμε όχι επειδή είμαστε τέλειοι, αλλά παρά το γεγονός ότι είμαστε ατελείς. Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον όχι επειδή είμαστε πρόσωπα τέλεια, αλλά οντότητες τέλειες ακόμα και με τις ατέλειές μας.

Η θεοποίηση οποιουδήποτε προσώπου, συντρόφου, φίλου, συνεργάτη, μόνο σχέση εξάρτησης δημιουργεί, η οποία απορρέει από ανασφάλεια και όχι αγάπη. Αγάπη δε σημαίνει εξάρτηση, ούτε προσκόλληση, σημαίνει αποδοχή, ελευθερία, εκτίμηση του άλλου και με τις τρωτές του πλευρές.

Η εξάρτηση είναι απόρροια ανασφάλειας, θέλω ένα άτομο να με αγαπήσει, επειδή μέσα μου ο ίδιος/ίδια δεν αισθάνομαι άξιο άτομο να αγαπηθεί. Αγαπώ δε σημαίνει χάνω την προσωπικότητά μου, αλλά την αναπτύσσω σε παράλληλη διαδρομή με το έτερο πρόσωπο με το οποίο μοιράζομαι μία σχέση. Αγαπώ δε σημαίνει εγκαταλείπω την προσωπικότητά μου και εξαρτώμαι από ένα άλλο πρόσωπο για να είμαι ευτυχισμένη. Κάποια στιγμή αυτό το πρόσωπο για οποιονδήποτε λόγο μπορεί να μη βρίσκεται πλέον στη ζωή μου. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να γίνω δυστυχισμένη;

Δεν εξαρτώ την ευτυχία μου από ανθρώπους έξω από εμένα. Είμαι ήδη ευτυχισμένη μέσα πριν αποφασίσω αυτή την αρμονία να την μεταγγίσω και να τη βιώσω υγιώς και με άλλα άτομα.

Μη θεοποιείς κανέναν, όλοι είναι άνθρωποι τρωτοί, με προτερήματα και ελαττώματα. Είναι επώδυνο να αισθάνεσαι προδοσία ή πικρία από έναν άνθρωπο που στο μυαλό σου έχεις πλάσει «τέλειο». Και πληγώνει επειδή είναι ουτοπικό, επειδή είναι κάτι που υπάρχει μόνο στο μυαλό μας, μία τελειότητα που δεν υφίσταται στην ανθρώπινη φύση.

Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη και είμαι Δημοσιογράφος. Είμαι λάτρης του διαβάσματος και μελετώ Φιλοσοφία και Ψυχολογία από πολύ μικρή ηλικία. Γνωρίζω Αγγλικά, Γαλλικά και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το γράψιμο είναι για εμένα η φυγή μου, όλη μου η ζωή. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω τη χαρά και του να έχω εργαστεί στο χώρο του βιβλίου, αποκομίζοντας όσα περισσότερα μπορώ από αυτό το μαγικό χώρο. Έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να αποκτήσω μαύρη ζώνη στο Taekwondo, να εκδώσω ένα βιβλίο μου και να έχω διανύσει έναν μεγάλο δρόμο στην αρθρογραφία.