Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης είναι γέννημα θρέμμα της Θεσσαλονίκης. Ένας από τους πιο πηγαίους και σημαντικούς τραγουδοποιούς της νεότερης ελληνικής μουσικής. Μετρά σαράντα χρόνια στη δισκογραφία έχοντας καταθέσει αξιόλογο μουσικό έργο. Με αφορμή τις εμφανίσεις του στη Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου τα Σάββατα 14, 21 και 28 Οκτωβρίου μίλησε μαζί μου για το yourearticles.
-Γεννηθήκατε, μεγαλώσατε και σπουδάσατε στη Θεσσαλονίκη. Πώς την θυμάστε;
Να αλλάζει. Άλλες φορές με ρυθμούς που ξεπερνάνε την εποχή τους. Όχι πάντα με όμορφο τρόπο αλλά και με άσχημο. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην εποχή των μεγάλων σεισμών όπου γκρεμίστηκαν τα ιδιαίτερα κτίρια της Θεσσαλονίκης, τα εβραϊκά και τα τούρκικα. Υπήρχαν τα ίχνη της πολυπολιτισμικότητας αποτυπωμένα στα σπίτια αυτά που τα έκαναν αναγνωρίσιμα.
-Στα φοιτητικά σας χρόνια δημιουργήθηκαν οι Νέοι Επιβάτες, το πρώτο σας συγκρότημα. Πώς αναλογίζεστε σήμερα τα πρώτα βήματα;
Υπήρχε η αθωότητα και το θράσος του ερασιτέχνη. Ήταν καθοριστική για τη γενιά μου και για μένα προσωπικά η μαγεία της εποχής μέσα από τη μουσική των μεγάλων δημιουργών. Κακά τα ψέματα, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
-Το 1985 έλαβε χώρα η πρώτη σας δισκογραφική εμφάνιση με το Σχετικά Παράνομο. Τι θυμάστε από τότε;
Η πρόταση για τον δίσκο έγινε κάπως απρόσμενα. Είχαμε μια τάση να παίζουμε ρεμπέτικα τραγούδια στο πανεπιστήμιο, σε κοινωνικές εκδηλώσεις και στις παρέες μας. Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να γράψουμε δικά μας τραγούδια. Πέσαμε στην αντίληψη κάποιων ανθρώπων μιας ανεξάρτητης εταιρείας και με την αρωγή παλαιοτέρων μουσικών της Θεσσαλονίκης οι οποίοι μας αγκάλιασαν, μπήκαμε στο στούντιο και καταγράψαμε την πρώτη άγουρη αλήθεια μας.
-Από τα πρώτα σας βήματα ήρθατε σε επαφή με τον Νίκο Παπάζογλου.
Ο Νίκος αντιλαμβανόταν την τάση πολλών μουσικών να θέλουν να φύγουν από τη Θεσσαλονίκη. Για το λόγο αυτό είχε πει μια μεγάλη κουβέντα , την οποία είχε εντάξει και σε κάποιο τραγούδι του: Της πρωτεύουσας τα τείχη θα τα ξύσεις με το νύχι. Ήθελε να καταδείξει ότι πρέπει να κερδίσουμε την ουσία της μουσικής και όχι να πλανηθούμε από την ματαιοδοξία που θα μας γεννούσε. Έλεγε χαρακτηριστικά: να βιώνετε αυτό που κάνετε, να είστε αυτό που κάνετε. Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν ένας άνθρωπος με ανησυχίες και η απώλεια του τόσο νωρίς στοίχισε. Ήταν ένας δικός μας άνθρωπος.
-Τι θυμάστε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο;
Πολλά πράγματα… Είχε πάθος για τη μουσική του. Πίστευε στον εαυτό του και είχε μια σχεδόν ερωτική σχέση με τους συνεργάτες του με τους οποίους ζητούσε κάποιου τύπου «αποκλειστικότητα», να μη λοξοκοιτάνε σε διάφορες μεριές. Κουβαλούσε αγωνία για αυτό που έφτιαχνε, δεδομένης και της εποχής που εμείς συνεργαστήκαμε, όπου το κοινωνικό τραγούδι ήταν σε καμπή λόγω της επίπλαστης ευδαιμονίας της κοινωνίας.
-Πώς νιώθετε 34 χρόνια μετά τον πρώτο σας ολοκληρωμένο δίσκο;
Μήπως είναι παραπάνω;; Απίστευτο μου φαίνεται. Πέρασαν σα νεράκι τα χρόνια… Κατάφερα να κάνω τη ζωή μου συναρπαστική μέσα από τη μουσική. Μακάρι αυτό που έκανα να μείνει στη συλλογική μνήμη.
-Νιώθετε πληρότητα για όσα έχετε βιώσει;
Δεν γίνεται να πεις ότι τα έζησες όλα. Φέρει μια έπαρση. Νιώθω καλά για όσα έχω βιώσει αλλά καθημερινά λαμβάνω ερεθίσματα από παντού να βιώσω και άλλα πράγματα.
-Στις 14 Οκτωβρίου θα εμφανιστείτε στο Σταυρό του Νότου. Τι αναμένεται να ακούσουμε;
Ο Σταυρός του Νότου είναι για μένα ένα σημείο αναφοράς τα τελευταία χρόνια. Θα ακουστούν τραγούδια αγαπημένα μέσα στα χρόνια με πολλές απρόβλεπτες στιγμές. Ανάλογα τη παρέα που θα κάνουμε οι μουσικοί με το κοινό.
-Ετοιμάζετε κάτι αυτή τη περίοδο;
Πρόκειται να συμμετέχω στο δίσκο ενός φίλου, του Γιώργου Κουμπογιάννη. Πρόκειται για μια ξεχωριστή δουλειά γιατί ο Γιώργος διάλεξε να μελοποιήσει ποιήματα του Μπρέχτ, του Μαγιακόφσκι, του Τ.Σ. Έλιοτ, του Μίλτου Σαχτούρη και του Ανδρέα Λασκαράτου. Η προσέγγιση των τραγουδιών είναι θεατρική και αρκετά ρηξικέλευθη.
-Υπήρξατε υποψήφιος με το ΜΕΡΑ 25. Τι σας έκανε να συνεργαστείτε με το κίνημα του Γιάνη Βαρουφάκη;
Ιδεολογικά ανήκα πάντοτε στην δημοκρατική αριστερά. Κάποια στιγμή ήρθε στη Θεσσαλονίκη ο Γιάνης Βαρουφάκης γνωρίζοντας τις δράσεις μου από τον Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος, βρεθήκαμε, κάναμε μια συζήτηση και μου πρότεινε να στηρίξω το ΜΕΡΑ 25. Γνώριζα τις απόψεις του και τις μάχες που είχε δώσει και συμφώνησα να πορευτούμε. Μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες του κόμματος βρέθηκα σε σημεία που δε φανταζόμουν, προσπαθώντας να συνεισφέρω όσο μπορώ.
-Πώς εισπράξατε τη μη είσοδο του κινήματος στη Βουλή;
Νομίζω ότι η μη είσοδος του κινήματος κατέδειξε την συντηρητικοποίηση της κοινωνίας μας. Η κοινωνία μας πάσχει από συντηρητισμό, διάχυτη ομοφοβία και όλα αυτά τα φαινόμενα την οδηγούν να στρέφεται σε σχηματισμούς που δεν θα τη πάνε μπροστά. Και όλο αυτό θα το βρούμε μπροστά μας. Θα δηλητηριάσει τη κοινωνία με μαθηματική ακρίβεια. Και δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Είναι και ευρωπαϊκό φαινόμενο. Δεν είναι τυχαία η επέλαση του νεοναζισμού γενικότερα στην Ευρώπη.
-Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να διεκδικεί και να επιμένει να διεκδικεί τα όνειρά του.
-Τα όνειρα σας για το μέλλον;
Να καταφέρουν να περάσουν τα παιδιά μου απέναντι, τα οποία είναι σε μικρή ηλικία και να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε συλλογικά ως κοινωνία.
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Δημήτρης Ζερβουδάκης;
Από Μάρτη καλοκαίρι και από Αύγουστο χειμώνα.
-Κύριε Ζερβουδάκη σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Δημήτρης Ζερβουδάκης – Βιογραφία: εδώ
Δημήτρης Ζερβουδάκης Official στο Youtube: εδώ
Δημήτρης Ζερβουδάκης – Η Επίσημη σελίδα στο FB: εδώ
Υποψήφιος με το ΜέΡΑ25 ο Δημήτρης Ζερβουδάκης: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
