Σταύρος Ποταμίτης και Κωνσταντίνος Παρισινός. Πρόκειται για δυο εξαιρετικούς συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής. Με μεγάλη χαρά, σας τους παρουσιάζω στο yourearticles. Πάντοτε ήμουν λάτρης των ομαδικών συνεργασιών στη τέχνη πιστεύοντας ότι η ισχύς εν τη ενώσει. Αυτούς τους δύο τύπους τους έμαθα από την αγαπημένη μου Άννα Μαρία Χαροκόπου όταν κάναμε μια συνέντευξη πριν αρκετό καιρό και μιλήσαμε για το project Rebetronica. Τους έψαξα, άκουσα αυτά που γράφουν και επικοινώνησα μαζί τους. Δραστηριοποιούνται στο Λονδίνο όπου και διαμένουν μόνιμα.
-Οι μνήμες των παιδικών σας χρόνων;
Σταύρος Ποταμίτης: Μπάλα με τον αδελφό μου στο παρκάκι στους Αμπελοκήπους, διακοπές στο σπίτι μας στη Ζάκυνθο, να μας παίζει ο πατέρας μου βινύλια και κασέτες, και να μας κυνηγάει η μάνα μου να διαβάσουμε.
Κωνσταντίνος Παρισινός: Μεγάλωσα στην Κύπρο. Πολύ ωραίες μνήμες, θάλασσα, ήλιος, στενοί φίλοι και οικογένεια. Ξεχωριστές στιγμές.
-Η ανάμνηση που σας έχει μείνει ανεξίτηλη;
Σ.Π.: Μουσικά μιλώντας, όταν ο πατέρας μου, μου έδωσε μια κασέτα από τους The Doors. Είχα κλειστεί θυμάμαι στο δωμάτιο μου και πρέπει να την είχα ακούσει αμέτρητες φόρες. Νομίζω ήταν και η στιγμή που πραγματικά ερωτεύτηκα τη μουσική.
Κ.Π.: Η πρώτη φορά που επισκέφτηκα το Berghain. Από εκείνη τη στιγμή ερωτεύτηκα το techno culture.
-Πώς στραφήκατε στη μουσική;
Σ.Π.: Η μουσική ήτανε μια αγάπη που είχα πάντα στη ζωή μου. Από μικρός έπαιζα με τον αδερφό μου κιθάρα ερασιτεχνικά σε διάφορα συγκροτήματα. Τώρα η αγάπη μου για την ηλεκτρονική μουσική προήλθε από ένα άλμπουμ του Vangelis και συγκεκριμένα το Spiral. Οι ηλεκτρονικοί αυτοί, διαστημικοί σχεδόν ήχοι, μου τράβηξαν το ενδιαφέρον σε τεράστιο βαθμό, και μετά μπήκα σε μία περίοδο αναζήτησης ψάχνοντας πολλούς άλλους καλλιτέχνες που και αυτοί χρησιμοποιούσαν synthesizers και αλλά ηλεκτρονικά μέσα για να δημιουργήσουν, είτε σε καθαρά ηλεκτρονικό context, είτε σε πάντρεμα με live όργανα. Η επαγγελματική ενασχόληση προήλθε οργανικά μέσα από αυτή την αγάπη και έγινε σταδιακά.
Κ.Π.: Από μικρός έπαιζα μπάσο σε μπάντες. Σαν γιατρός-γαστρεντερολόγος ήταν πάντα πολύ δύσκολο να αφιερώσω χρόνο στο να γράφω μουσική. Στη διάρκεια του διδακτορικού μου(2016-2019) είχα παραπάνω ελευθερία και έτσι ξεκίνησα να γράφω μουσική με τον Σταύρο.
Σταύρος Ποταμίτης και Κωνσταντίνος Παρισινός
-Η σημασία της μουσικής στη ζωή σας;
Σ.Π.: Η μουσική είναι τα πάντα για μένα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου και τι θα έκανε χωρίς τη μουσική.
Κ.Π.: Δύσκολο να περιγράψω με λόγια. Η μουσική είναι πάντα μαζί μου. Στις χαρές και τις λύπες. Και για μένα, ο πιο σημαντικός τρόπος έκφρασης.
-Τα ακούσματα που σας διαμόρφωσαν;
Σ.Π.: Ανέστης Δέλιας, Μάρκος Βαμβακάρης, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Τρύπες, Led Zeppelin, King Crimson, The Doors, Bob Dylan.
Κ.Π.: Prince, Queen, David Bowie, Vangelis, Λένα Πλάτωνος, Kraftwerk, Patrick Cowley, Tolouse low Trax.
-Πώς γνωριστήκατε και αποφασίσατε να συνεργαστείτε;
Κ.Π.: Γνωριστήκαμε στο Point Blank Music School, εκεί που δουλεύει ο Σταύρος. Είχα πάει για ένα μάθημα on liver performance όπου καθηγητής ήταν ο ίδιος. Αμέσως, καταλάβαμε ότι είχαμε πολλά κοινά στους ήχους που μας αρέσουν. Στο στούντιο καταλάβαμε ότι είχαμε εκπληκτική χημεία. And the rest is history.
-Τα στοιχεία που ο ένας θαυμάζει αλλά και που δεν αντέχει για τον άλλον;
Σ.Π.: Ο Κωσταντίνος είναι πραγματικά ένας από τους πιο χαρισματικούς, εργατικούς, τίμιους και έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ, και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τον έχω για συνεργάτη και εγκάρδιο φίλο. Δεν υπάρχει κάτι που δεν αντέχω για να είμαι δίκαιος.
Κ.Π.: Το πάθος του Σταύρου για τη μουσική είναι κάτι το φοβερό αλλά μερικές φορές είναι λίγο ανυπόμονος με τα releases.
-Η διαδικασία που γράφετε τα κομμάτια σας;
Κ.Π.: Αυτό αλλάζει συνεχώς αλλά συνήθως δουλεύουμε ξεχωριστά πάνω στα projects. Ο Σταύρος γράφει τις παραπάνω ιδέες και εγώ συγκεντρώνομαι στο arrangement. Την τελική μίξη την κάνουμε μαζί και το mastering ο Σταύρος.
-Από πού αντλείτε έμπνευση;
Σ.Π.: Έμπνευση αντλώ από το κόσμο γύρω μου. Υπάρχουν τόσα χιλιάδες ερεθίσματα που μπορεί να πάρει κανείς από μία απλή βόλτα στο πάρκο, που προσωπικά μου είναι αδύνατο, και ούτε θα ήθελα, να γνωρίζω ποιο από αυτά τα ερεθίσματα θα με εμπνεύσει για τον επόμενο δίσκο. Μπορεί να είναι η συζήτηση με έναν άνθρωπο, μία εικόνα, ένας ήχος ή μία δύσκολη περίοδος.
Κ.Π.: Από παντού. Από συνθεσάιζερ και μηχανήματα στο στούντιο μέχρι youtube και current affairs.
– Πώς λειτουργείτε σαν ομάδα; Υπάρχουν διαφωνίες;
Υπάρχουν πάντα συζητήσεις αλλά πολύ σπάνια διαφωνίες.
-Η διάδοση μουσικής μέσω διαδικτύου έκανε καλό ή κακό στους καλλιτέχνες;
Σ.Π.: Το διαδίκτυο επέτρεψε σε όλους να έχουνε μία πλατφόρμα, στην οποία μπορούν να μοιραστούν με το κοινό τους την τέχνη τους, που κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ θετικό. Δυστυχώς όμως αυτό παράλληλα δημιούργησε και πάρα πολύ λευκό θόρυβο (με την έννοια της εξαιρετικά πολλής, αφιλτράριστης πληροφορίας), και συνεπώς συνέβαλε στην μείωση της αξίας της τέχνης (στη συνείδηση του ακροατή), με τα τραγούδια πλέον να καταναλώνονται ως fast food σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν πολλά ακόμα που θα μπορούσε να συζητήσουμε πάνω σ’ αυτό αλλά αυτό θα ήτανε μία ξεχωριστή συνέντευξη.
Κ.Π.: Και τα δύο. Σίγουρα είναι πολύ καλύτερα από το να ελέγχονται εξ ολοκλήρου από δισκογραφικές εταιρείες. Συνάμα όμως τα streaming sites (e.g. Spotify) έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην αμοιβή των καλλιτεχνών και αυτό πρέπει να αλλάξει. Το bandcamp είναι ένα όμορφο παράδειγμα για το πώς πρέπει να δουλεύει μια πλατφόρμα και να ανταμείβονται οι καλλιτέχνες.
-Πώς κρίνετε το τοπίο στην ηλεκτρονική μουσική του σήμερα;
Σ.Π.: Σε προηγούμενη συνέντευξη μου ήμουν πιο αρνητικός, αλλά αυτή τη φορά θα ήθελα να δώσω μια πιο θετική απάντηση. Προφανώς σε ένα βαθμό υπάρχει το φαινόμενο της πλειοψηφίας των δημιουργών που θέλει να ακολουθήσει μία επικρατούσα τάση (έχουν και πολλά major label ευθύνη σε αυτό), με την ελπίδα της βραχυπρόθεσμης επιτυχίας, αλλά στο χώρο της underground σκηνής βλέπουμε και πάρα πολλές φωνές που προωθούν την πρωτότυπη δημιουργική σκέψη και θέλω να επικεντρώνομαι σε αυτές. Τώρα αν αυτές οι φωνές προωθούνται όσο θα έπρεπε αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Κ.Π.: Καλύτερο από ποτέ. Υπάρχουν πάρα πολλές ευκαιρίες για underground καλλιτέχνες που μπορούν να δημιουργήσουν πια εξαιρετική μουσική με ένα laptop. Οι δυσκολίες στο να αναδειχθείς στον χώρο πάντα θα υπάρχουν αλλά αυτό είναι παραπάνω πρόβλημα στο music industry γενικά.
-Το προσωπικό σας καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Σ.Π.: Η γυναίκα μου.
Κ.Π.: Η μουσική, η θάλασσα και το πατρικό μου σπίτι στην Κύπρο.
-Ο μεγάλος σας φόβος;
Σ.Π.: Προβλήματα υγείας στους ανθρώπους που αγαπώ.
Κ.Π.: Να χάσω κάποιον δικό μου άνθρωπο. Γενικώς, είμαι πολύ ευαίσθητος με τους φίλους μου και την οικογένεια μου.
-Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε;
Σ.Π.: Όχι απολύτως τίποτα.
Κ.Π.: Όχι, δεν έχω μετανιώσει για κάτι. Πάντα προσπαθώ να βλέπω μπροστά Από τις απογοητεύσεις της ζωής πάντα υπάρχει η πιθανότητα να μάθεις κάτι για τον εαυτό σου.
-Ετοιμάζετε κάτι αυτή τη περίοδο;
Γράφουμε καινούργια μουσική συνεχώς. Ετοιμάζουμε ένα καινούργιο άλμπουμ με το alias After Altamont, εμπνευσμένο από τα παλιά ρεμπέτικα τραγούδια.
-Τα όνειρα σας για το μέλλον;
Σ.Π.: Μετά τις πολύ μεγάλες περιπέτειες υγείας που πέρασα τα τελευταία χρόνια, δεν κάνω πια μεγαλεπήβολα όνειρα. Το μόνο μου όνειρο είναι να είμαι υγιής εγώ και οι άνθρωποι μου, και να μπορώ να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ.
Κ.Π.: Να συνεχίσω την προσπάθεια να συνδυάζω την δουλειά μου σαν ιατρός και την μουσική χωρίς να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στα δύο.
-Η συμβουλή που θα δίνατε σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Σ.Π.: Υπομονή, πείσμα και γερό στομάχι.
Κ.Π.: Σκληρή δουλειά, υπομονή και συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες.
-Σταύρο, Κωνσταντίνε σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Εμείς σε ευχαριστούμε.
Θα τους βρείτε στο FB: Constantinos Parisinos και Stevie.R.Producer
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
