Συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Στιβακτή: «Πλέον βρισκόμαστε στην διάθεση του κοινού με το πάτημα ενός κουμπιού. Τώρα είναι η καλύτερη στιγμή να μας ακούσει, να μας ανακαλύψει»

Πρόκειται για έναν ελπιδοφόρο τραγουδοποιό της νεότερης γενιάς. Μας συστήθηκε το 2020 με το πρώτο του τραγούδι που έφερε τον τίτλο Στης Ζωής Το Μονοπάτι ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε η τελευταία του δημιουργία Στο Μηδέν. Με αφορμή τη κυκλοφορία του πρώτου του δισκογραφικού εγχειρήματος που παρουσιάζεται τη Παρασκευή 4 Νοεμβρίου φιλοξενώ στο your e-articles τον Κωνσταντίνο Στιβακτή.

-Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;

Τον αγνό ενθουσιασμό με καθετί καινούριο, καθετί μικρό που μου φαινόταν μεγάλο και σημαντικό.

 -Η ανάμνηση που σου έχει μείνει χαραγμένη;

Θυμάμαι τα πάντα. Θα ξεχωρίσω, όμως, τα χρόνια στην πόλη που σπούδασα. Τους φίλους που έκανα, το δέσιμό μας. Εκεί διαμόρφωσα πραγματικά τον χαρακτήρα μου. Απέρριψα και αποδέχτηκα.

-Η σημασία της μουσικής στη ζωή σου;

Η ίδια με αυτή του οξυγόνου. Ακούγεται τετριμμένο κι όμως ανατρέχοντας στο παρελθόν, αποτέλεσε διαχρονικά τον πιο σταθερό παράγοντα της ζωής μου. Οπότε είναι το στήριγμά μου, η καλύτερή μου φίλη. Πραγματικά απαραίτητη, για να συνεχίσω να αναπνέω.

 -Πότε κατάλαβες ότι θες να ασχοληθείς με τη μουσική;

Ήταν περίπου στο Γυμνάσιο. Μέχρι τότε, είχα πει πολλές φορές ότι θέλω να σταματήσω τις σπουδές μου λόγω εξαντλητικού φόρτου από όσα έκανα ως παιδί. Εκείνη την περίοδο, όμως, άρχισα να γράφω τραγούδια που για πρώτη φορά έβγαζαν νόημα. Τότε είπα στον εαυτό μου: «Αυτό είναι το σπίτι σου. Εδώ θα μείνεις. Φρόντισε να το φτιάξεις όπως θα το ονειρευτείς».

 -Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν ως καλλιτέχνη;

Οφείλω την καλλιτεχνική μου ταυτότητα στις κλασσικές σπουδές μου στο πιάνο, την jazz και τα παρακλάδια της και στην ελληνική μουσική που άκουγαν οι δικοί μου. Μεγάλο ρόλο έπαιξαν, επίσης, και δυο-τρεις δάσκαλοι που συνάντησα στην διαδρομή μου. Με ενέπνευσαν με τρόπο πρωτόγνωρο.

 -Οι φωνές που σε συγκλόνισαν όταν τις άκουσες για πρώτη φορά;

Δήμητρα Γαλάνη, Nat King Cole, Νατάσσα Μποφίλιου, Whitney Houston, Luciano Pavarotti. Η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζεται για πάντα.

 -Είσαι τραγουδοποιός γράφοντας μουσική, στίχο και ερμηνεύοντας. Ξεχωρίζεις κάποια ιδιότητα μέσα σου;

 Τώρα πια, όχι. Είναι όλες αλληλένδετες.

-Με ποιο τρόπο συνθέτεις τα τραγούδια σου;

Αρχή όλων είναι το βίωμα. Στην συνέχεια, όλα έρχονται φυσικά. Στίχοι, μελωδία. Πολλές φορές ακόμη και ενορχηστρωτικές λεπτομέρειες που θα εντάξω σε επόμενο στάδιο.

 -Γράφεις όταν είσαι εν θερμώ ή όταν έχεις ηρεμία συναισθημάτων;

 Γράφω όταν κάτι με έχει συνταράξει και είμαι σε θέση να μετατρέψω τις σκέψεις και τα συναισθήματα σε λέξεις.

 -Από πού έρχεται η έμπνευση;

Από την ίδια την ζωή. Είναι μαγικό αυτό το ταξίδι. Τόσο μαγικό που δεν γίνεται να μην του βάλεις μουσική, να μην το περιγράψεις.

 -Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το τελευταίο σου τραγούδι με τίτλο Στο Μηδέν. Πώς προέκυψε αυτή η κατάθεση;

Προέκυψε σε μια στιγμή της ζωής μου που βρέθηκα όντως «στο μηδέν». Κι όμως, δεν το είδα ποτέ υπό αυτό το πρίσμα. Για αυτό και το τραγούδι κατακλύζεται από μια ανεξήγητη, υφέρπουσα αισιοδοξία. Άλλωστε το «μηδέν» δεν αποτελεί μόνο το χαμηλότερο σημείο που μπορούμε να βρεθούμε. Ίσως απλώς είναι η αρχή κάτι μεγαλειώδους.

 -Πόσο δύσκολο είναι ένας νέος και ανερχόμενος καλλιτέχνης να αφήσει το αποτύπωμά του και να εδραιωθεί στη δισκογραφία του σήμερα;

Το αποτύπωμα φαίνεται πάντα στο τέλος της διαδρομής. Δεν είναι κάτι που μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα τώρα. Δεν είναι πυροτέχνημα. Απαιτείται βαθιά αγάπη για την τέχνη και αναλλοίωτη ειλικρίνεια προς εμάς και το κοινό που μας ακολουθεί. Αυτό πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας ως καλλιτέχνες. Όλα τα υπόλοιπα, αποτελούν κομμάτια ενός πάζλ που μόνο στο τέλος της διαδρομής θα αποκαλύψει την ολοκληρωμένη εικόνα. Αν αφεθεί το αποτύπωμα, τότε κάτι σημαντικό συνέβη.

 -Ο ρόλος του διαδικτύου στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών;

Τεράστιος. Πλέον βρισκόμαστε στην διάθεση του κοινού με το πάτημα ενός κουμπιού. Τώρα είναι η καλύτερη στιγμή να μας ακούσει, να μας ανακαλύψει. Κι αν βρει ένα κομμάτι του εαυτού του σε εμάς, να συμπορευτούμε.

 -Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;

Συμβαίνουν πολλά τραγικά γεγονότα καθημερινά. Είμαι φύσει αισιόδοξος, όμως, οπότε δεν παύω να πιστεύω ότι είναι πάντα στο χέρι μας να αλλάξουμε κάθε συνθήκη προς το καλύτερο.

 -Επηρέασε τους καλλιτέχνες η πανδημία;

Απολύτως. Άλλοι βρήκαν χρόνο να ετοιμάσουν τις επόμενες δουλειές τους, άλλοι σχεδόν έπεσαν σε κατάθλιψη. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους με πολλές αντιφάσεις. Μια αποκαλυπτική δοκιμασία για τα όρια του χαρακτήρα μας τόσο ατομικά όσο και συνολικά ως κοινωνία.

-Η στάση της Κυβέρνησης;

Είναι ένας παράγοντας που εξ ορισμού επηρεάζει τις ζωές μας. Πόσω μάλλον σε μια τέτοια συνθήκη που ποτέ άλλοτε δεν είχε ζήσει η ανθρωπότητα.

-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;

Είναι πολλές οι έννοιες και οι προβληματισμοί μετά από 15 χρόνια κρίσεων που απλώς ανά περιόδους άλλαζαν όνομα. Το παρατηρεί κανείς στο βλέμμα των ανθρώπων, ότι πια οι δυσκολίες έχουν ριζώσει στην ψυχή τους. Υπάρχουν αχτίδες φωτός, όμως. Ιστορικά, άλλωστε, βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να τα καταφέρνουμε.

-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;

Πάει καιρός. Ούτε θυμάμαι πόσος. Θυμάμαι το γιατί, όμως. Ήταν μια αβάσταχτα δύσκολη περίοδος, γιατί δεν κλαίω εύκολα.

-Πιστεύεις στον Θεό;

Πιστεύω στην αγάπη και τον σεβασμό. Σε ένα σύνολο ηθικών αξιών που μου κρατούν το χέρι σε κάθε μου βήμα. Αν αυτό είναι ο Θεός, τότε ναι, πιστεύω.

-Το προσωπικό σου καταφύγιο;

Οι βόλτες με το αυτοκίνητο. Εκεί σκέφτομαι, εμπνέομαι και μετά καταλήγω στο πιάνο μου, ώστε να αφηγηθώ την επόμενη μουσική ιστορία.

 -Ο μεγάλος σου φόβος;

Να μην προλάβω να γνωρίσω όλες τις ομορφιές αυτού του κόσμου.

 -Τι είναι ο έρωτας;

Η φλόγα που μας κρατάει ζωντανούς, ανθρώπινους. Αφορμή για ζωή. Έμπνευση για τα επόμενα τραγούδια.

 -Η ευτυχία;

 Μια αγκαλιά μέσα στην απόλυτη σιωπή. Βόλτες με φίλους στα πέρατα του κόσμου. Η θάλασσα. Η μουσική. Η ζωή.

 -Τι άνθρωπος είναι ο Κωνσταντίνος Στιβακτής;

Δύσκολη ερώτηση. Μάλλον θα πρέπει να ρωτήσουμε κάποιον άλλον για εμένα (γέλια)! Θέλω να πιστεύω ότι είμαι δοτικός, θετικός, προσηλωμένος στους στόχους μου και ακούραστος υπηρέτης των ονείρων μου.

 -Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;

Τίποτα απολύτως. Ό,τι έχει γίνει με έφερε ως εδώ. Και είμαι ευτυχισμένος εδώ που βρίσκομαι. Πάμε για τα επόμενα τώρα!

 -Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;

Απόγευμα, να οδηγώ από το Σούνιο προς την Αθήνα. Κάτι ήρεμο και αισιόδοξο να παίζει στο ραδιόφωνο. Και να χαθώ στην αγκαλιά του ηλιοβασιλέματος. Σπουδαίος επίλογος αυτός. Έναν τέτοιο θέλω.

-Τα όνειρά σου για το μέλλον;

Πολλές συναυλίες, νέα τραγούδια, συνεργασίες και αναλλοίωτη αγάπη για όσα κάνω, σαν να ξεκινώ πάντα εκείνη την στιγμή.

 -Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;

Ετοιμάζω την κυκλοφορία του πρώτου μου δίσκου που θα γίνει με κάθε επισημότητα στις 4 Νοεμβρίου και φυσικά τις παραστάσεις που θα την συνοδεύσουν, ξεκινώντας από την επίσημη παρουσίαση στις 2 Δεκεμβρίου στο Γυάλινο Upstage! Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στα social media μου.

-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;

Η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει είναι τώρα. Μην καθυστερεί. Δεν θα νιώσει ποτέ έτοιμος/η. Θα βρει τον τρόπο κατά την διάρκεια του ταξιδιού.

 -Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Κωνσταντίνος Στιβακτής;

Σε εμένα τίποτα και όλα μαζί, γιατί με ξέρω απ’ έξω και ανακατωτά (γέλια)! Ο κόσμος ελπίζω να με συνδέσει στην σκέψη του με την μουσική, τα τραγούδια, την αγάπη για την τέχνη, την ζωή, τους ανθρώπους.

-Κωνσταντίνε σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.

Και εγώ σε ευχαριστώ.

Αποτυχημένος φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτυχημένος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός και αρθρογράφος. Συλλέκτης βινυλίων, κόμικς και βιβλίων. Λάτρης της ινδικής κουζίνας και του κόκκινου κρασιού. Με το γράψιμο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν γράφω θέλω η σκέψη που ξεκινάει από εμένα να ολοκληρώνεται από τον αναγνώστη...