Πηγαίος και ιδιαίτερα δοτικός καλλιτέχνης. Μετουσιώνοντας ακόμα και τα πιο αρνητικά συναισθήματα σε ευφάνταστες δημιουργικές αφορμές και μουσικά ταξίδια. Εμένα τουλάχιστον αυτό μου γέννησε ο τίτλος του τελευταίου του δίσκου σε παραγωγή Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Θυμωμένα Όνειρα. Ένας ξεχωριστός δίσκος με συμμετοχή σπουδαίων δημιουργών. Με μεγάλη χαρά συνομιλώ στο your e-articles με τον Απόστολο Μόσιο.
-Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Ανέμελα περισσότερο, γεμάτα μουσική. Ανήσυχα σε αρκετά μεγάλο βαθμό, σε μια διαρκή αναζήτηση για κάτι, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
-Η ανάμνηση που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Η γέννηση των παιδιών μου.
-Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
Το να κάνω μουσική είναι για μένα φυσική ανάγκη, όπως η αναπνοή.
-Οι μουσικές σπουδές σου;
Κλασική κιθάρα, θεωρητικά, φωνητική, μουσική τεχνολογία.
-Τα ακούσματα που σε επηρέασαν;
Είναι πάρα πολλά. Κλασική μουσική, λαϊκά και ρεμπέτικα, τα παραδοσιακά, οι μεγάλοι Έλληνες συνθέτες, η μελοποιημένη ποίηση και βέβαια η κλασική και σύγχρονη ροκ μουσική, Ελληνική και ξένη.
-Είσαι τραγουδοποιός. Γράφεις μουσική, στίχο και ερμηνεύεις. Ξεχωρίζεις κάποια ιδιότητα μέσα σου;
Μάλλον όχι. Σαν στιχουργός βέβαια δεν είμαι ιδιαίτερα παραγωγικός τα τελευταία χρόνια, αν και θα το ήθελα, δεν το πιέζω να γίνει. Έχω και την τύχη να παίρνω στα χέρια μου κατά καιρούς όμορφους στίχους, και έτσι μένω ενεργός γράφοντας. Τώρα, η φωνή είναι το μουσικό όργανο στο οποίο έχω σταθεί αρκετά, μου αρέσει να πειραματίζομαι πάνω σε διάφορα πράγματα.
-Η διαδικασία που συνθέτεις τα τραγούδια σου;
Όποτε έχω γράψει και στίχο και μουσική, συνήθως έχει συμβεί σχεδόν ταυτόχρονα. Τις περισσότερες φορές γράφω μουσική πάνω σε στίχους, και συνήθως η κύρια ιδέα ολοκληρώνεται γρήγορα.
-Πώς έρχεται η έμπνευση;
Μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή, συνήθως αναπάντεχα. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από οτιδήποτε τυχαίο ή μη, από μικρά καθημερινά πράγματα μέχρι και από χρόνιες ανησυχίες που βρίσκουν δίοδο να εκφραστούν.
-Πρόσφατα, κυκλοφόρησε ο τρίτος δίσκος σου, τα Θυμωμένα Όνειρα. Πώς προέκυψε αυτή η δισκογραφική κατάθεση;
Αυτός ο δίσκος ξεκίνησε ως ιδέα ήδη από την ολοκλήρωση του προηγούμενου, του Βεγγαλικού. Τον σημαντικότερο ρόλο στο να ξεκινήσει και να γίνει πραγματικότητα αυτός ο δίσκος τον είχε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος με κινητοποίησε θετικά προς αυτή την κατεύθυνση και συνεργαστήκαμε πάνω στην όλη ιδέα σε πολλά επίπεδα.
-Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι και ο παραγωγός αυτού του δίσκου. Υπήρξε κομβική η γνωριμία και η συνεργασία σας αυτά τα χρόνια;
Σίγουρα, με πολλούς τρόπους. Λίγο μετά, σχεδόν ταυτόχρονα, ξεκίνησε και η συνεργασία μας στις συναυλίες του Βασίλη, οπότε τα ερεθίσματα που είχα από εκείνον ήταν πολλά. Ως παραγωγός του άλμπουμ, ήταν μεγάλη χαρά να δουλέψω μαζί του, και μου πρόσφερε πάρα πολλά, τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο δίνοντάς μου θάρρος να τραγουδήσω ίσως κάπως διαφορετικά και πιο ελεύθερα αυτό το νέο υλικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Η φιλία του με τιμάει αφάνταστα.
-Δεδομένης της κρίσης στη δισκογραφία σήμερα, τι δυσκολίες έχει να συναντήσει ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης που κάνει τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία;
Νομίζω πως παρόλο που η πρόοδος της τεχνολογίας και του διαδικτύου είναι μεγάλη το πιο δύσκολο πράγμα είναι η επικοινωνία, κυρίως με το κοινό. Το οποίο κοινό είναι πλέον αρκετά κουρασμένο καθώς βομβαρδίζεται καθημερινά από όλων των ειδών τις πληροφορίες και δεν μένει χώρος για νέα μουσική, τα μέσα μαζικής ψυχαγωγίας και ενημέρωσης βοηθούν ελάχιστα σε αυτό καθώς εξυπηρετούν άλλους σκοπούς και όχι τον πολιτισμό – ευτυχώς με κάποιες πολύ μικρές αλλά σημαντικές εξαιρέσεις – και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
-Το διαδίκτυο έκανε καλό ή κακό στους καλλιτέχνες;
Και τα δυο. Βελτιώθηκε η επικοινωνία κατά ένα τρόπο αλλά έπεσε το επίπεδο της αισθητικής μας.
-Υπάρχουν άξιοι μουσικοί σήμερα;
Βέβαια. Παντού γύρω μας!
-Πώς επηρέασε η πανδημία τα πράγματα στο χώρο της τέχνης;
Με τον χειρότερο τρόπο. Σε ακόμη μια περίοδο κρίσης οι τέχνες γνώρισαν και πάλι την απαξίωση, δεν προστατεύθηκαν από πουθενά ως όφειλε να γίνει και γκρεμίστηκαν όλα μονομιάς. Επίσης επηρεάστηκε και το κοινό δραματικά από την όλη διαχείριση. Συνηθίσαμε την «κονσέρβα» περισσότερο. Ελπίζω να μην επαναληφθούν όλα αυτά.
-Βλέπεις θετικά την έλευση του χειμώνα όσον αφορά τα μουσικά δρώμενα;
Ναι, βλέπω ότι γίνονται πάρα πολύ όμορφα πράγματα. Ελπίζω οι συνθήκες να επιτρέψουν στο κοινό να βιώσει στο μεγαλύτερο βαθμό όσα τον προηγούμενο καιρό στερήθηκε.
-Η στάση της Κυβέρνησης προς τον καλλιτεχνικό κόσμο;
Η χειρότερη. Πέρα από την απαξίωση που σας ανέφερα, το κυβερνητικό σύστημα το μόνο που προσπάθησε να διασώσει είναι την εικόνα του επικοινωνιακά, και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, σε όλους τους τομείς, πόσω μάλλον στον πολιτισμό. Και αποτέλεσμα μηδέν. Οι καλλιτέχνες μόνοι τους παράγουν πολιτισμό, χωρίς καμία σοβαρή υποστήριξη, ειδικά σε τέτοιους κρίσιμους καιρούς.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Αντιλαμβάνομαι μεγάλη ανησυχία, ανασφάλεια και οργή. Δεν μπορούμε να αντέξουμε πολλά ακόμα, και όλο αυτό έχει άμεση προέκταση στην καθημερινότητά μας.
-Υπάρχουν στοιχεία της που δεν αντέχεις;
Προσπαθώ να είμαι θετικός, και να έχω κατανόηση απέναντι σε όλους, όσο αυτό είναι δυνατό. Η αγάπη και η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο είναι αυτό που μας λείπει, και είναι κάτι που ο καθένας από μας οφείλει στον εαυτό του και στους άλλους. Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν, κανείς δεν είναι μόνος του σε αυτό τον κόσμο, και δεν θα έπρεπε να είναι. Ο ρατσισμός, οι παράλογες όποιου τύπου ανθρωποφοβίες, η στάση του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» στην καθημερινότητά μας και άλλα τέτοια θεωρώ πως δεν ανήκουν στη ζωή μας. Ο μέσος Έλληνας δυστυχώς στα περισσότερα δεν με αντιπροσωπεύει.
-Ο λόγος που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί τα φαινόμενα βίας, σεξουαλικής κακοποίησης, οι παιδοκτονίες και οι γυναικοκτονίες;
Ζούμε σε μια εποχή όπου τα σάπια υπολείμματα του παρελθόντος σε συνδυασμό με την συνεχή έκθεση των ανθρώπων στη βία από όλα τα μέσα έχουν φτιάξει ένα τρομερά επικίνδυνο μείγμα, το οποίο καθημερινά σκάει στο πρόσωπό μας με το χειρότερο τρόπο, και φταίμε όλοι. Τον λόγο ακριβώς δεν τον ξέρω, δεν μπορώ καν να μπω σε ένα τέτοιο τρόπο σκέψης, με ξεπερνούν όλα αυτά, είναι φριχτά για να μπορώ να τα διαχειριστώ ή να τα αναλύσω.
-Τι άνθρωπος είναι ο Απόστολος Μόσιος;
«Πειραγμένος» και ευαίσθητος. Για τα υπόλοιπα θα πρέπει να ρωτήσετε τη σύζυγό μου ή τους φίλους μου, είμαι σίγουρος θα σας πουν όλη την αλήθεια, ενώ εγώ μάλλον όχι.
-Πότε ένιωσες ευτυχισμένος;
Σας παραπέμπω στην απάντηση της δεύτερης ερώτησης.
-Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σου;
Πολύ μεγάλο, όπως στους περισσότερους ανθρώπους φαντάζομαι. Δεν έχω υπάρξει καθόλου αμυντικός.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το στούντιο.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η μοναξιά, αν και την αποζητάω αρκετές φορές.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις;
Πάνω στη δουλειά μου όχι πολλά, έχω σταθεί πολύ τυχερός. Ίσως να ήμουν πιο γενναίος σε κάποιες περιπτώσεις, και να έπαιρνα πιο γρήγορες αποφάσεις, να προχωρούσα πιο γρήγορα παρακάτω.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή τη περίοδο;
Αυτές τις μέρες ετοιμάζουμε μία συναυλία με την Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου, την 1η του Δεκέμβρη. Έχουμε έπειτα εμφανίσεις σε διάφορα όμορφα μέρη και όπως πάντα στο στούντιο ανάμεσα σε άλλα project δουλεύω και πάνω σε νέο δικό μου υλικό.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Η μουσική μου έχει χαρίσει πολλές υπέροχες στιγμές και νομίζω θα ήμουν πλεονέκτης αν ζητούσα παραπάνω. Να είμαστε καλά, να ανταμώνουμε στη σκηνή και να μοιραζόμαστε πολλές ακόμα όμορφες στιγμές.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Δουλειά και επιμονή. Τα καλύτερα δεν ήρθανε.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Απόστολος Μόσιος;
Η οικογένειά μου.
-Απόστολε σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
