Άννα Λύκου, η σημερινή καλεσμένη μας στο yourearticles. Με αφορμή την έκδοση του δεύτερου βιβλίου της, θα μιλήσουμε για το μυθιστόρημά της «Χρωμοπαγίδα» από τις εκδόσεις Άνω Τελεία και θα τη γνωρίσουμε καλύτερα.
-Άννα, θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια πράγματα για εσένα ώστε να γίνει μία πρώτη γνωριμία με τους αναγνώστες;
Μα ναι, φυσικά. Θα ήταν οξύμωρο άλλωστε να πω πως όχι, δε θέλω, έχοντας αποδεχθεί την πρόσκλησή σου, Γιώργο, και σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτήν. Όσον αφορά το επαγγελματικό κομμάτι, είμαι καθηγήτρια αγγλικών και γαλλικών, ενώ ένας χώρος στον οποίο κινούμαι τελευταία είναι αυτός της επιμέλειας βιβλίων. Κι επειδή τον αγαπώ ιδιαίτερα αυτόν τον χώρο και νιώθω πως μου ταιριάζει περισσότερο από οτιδήποτε, ευελπιστώ πως θα παραμείνω κάνοντας ό,τι μπορώ προς αυτή την κατεύθυνση.
-Αν ήσουν τραγούδι, ποιο θα ήσουν;
Αν ήμουν τραγούδι, δε θα μπορούσα προφανώς να με ακούσω, οπότε δε θα είχε μεγάλη σημασία. Ωστόσο, το no sound but the wind μου ήρθε πρώτο στο μυαλό, των editors, οπότε, ναι, αυτό. Ή το requiem του Αλκίνοου. Κατόπιν σκέψης δύο δευτερολέπτων, σίγουρα αυτό. Είναι εκπληκτικό κομμάτι.
–Tι επιδοκιμάζεις και τι αποδοκιμάζεις στους ανθρώπους;
Απαιτητική ερώτηση που είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθεί συνοπτικά. Ωστόσο θα κάνω μια προσπάθεια… Επιδοκιμάζω και αποδοκιμάζω πράγματα που δε σχετίζονται απαραίτητα με ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων, αλλά συνήθως με ένα κοκτέιλ διαφόρων εξ αυτών. Δεν μπορώ π.χ. να σου πω ότι επιδοκιμάζω την ειλικρίνεια και το χιούμορ γιατί μπορώ να σκεφτώ αρκετούς ειλικρινείς -άλλο μεγάλο κεφάλαιο- και διασκεδαστικούς ανθρώπους που δε μου λένε κάτι. Ας πούμε πως αποδοκιμάζω την αυθαίρετη, άκριτη και ορισμένες φορές παράλογη σε μεγάλο βαθμό τάση αποδοκιμασίας ως χαρακτηριστικό, οπότε θα ήταν καλύτερα να περάσουμε στην επόμενη ερώτηση.
-Τι αγαπάς, τι φοβάσαι και τι έχεις χάσει σε αυτή τη ζωή;
Αγαπώ τα βιβλία, τον ζεστό καπουτσίνο, το ίντερνετ, το κρασί, τον ελεύθερο χρόνο, τη σοκολάτα, τα μανιτάρια, τον παγωμένο φραπέ, τις χελώνες, τις πρωινές ώρες, τη σπανακόπιτα, τις βραδινές ώρες, τα χαμόγελα, το φθινόπωρο, τις νέες λέξεις, τις ωραίες ιδέες, τα σαββατοκύριακα, τα χαλαρά απογεύματα, το μαύρο χρώμα, τις στιγμές που όταν περνάνε σκέφτομαι με μια δόση νοσταλγίας για καιρό, τα πολύχρωμα στάμπιλο, τα νοήματα που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, το λέμον πάι, τα ζεστά πουλόβερ, τα όνειρα, τη σιγουριά που μου προσφέρει το σπίτι μου, τα ταξίδια, τις φωτογραφίες, τα μολύβια, τις γάτες, την οδήγηση, το χιούμορ, τη μουσική, την ανεξαρτησία, τις συνήθειες. Αγαπώ να αγαπώ πράγματα.
Φοβάμαι τη στιγμή που στην ερώτηση “τι έχεις χάσει” θα έχω να καταγράψω κάτι πολύ σημαντικό. Την απώλεια φοβάμαι, τίποτε άλλο.
-Ποιοι συγγραφείς σε έχουν επηρεάσει; Ξεχωρίζεις κάποια έργα ως ιδιαίτερα αγαπημένα που τα έχεις διαβάσει πολλάκις;
Πολλάκις δεν έχω διαβάσει τίποτα γιατί είναι αμέτρητα τα αναγνώσματα με τα οποία δεν έχω καταφέρει να έρθω σε επαφή και η ιδέα της επανάληψης φαντάζει το λιγότερο πληκτική. Αποσπασματικά, ναι σίγουρα, συνηθίζω να ανατρέχω σε υπογραμμισμένα κυρίως κομμάτια αλλά ως εκεί. Ξεχωρίζω επίσης ορισμένους σύγχρονους συγγραφείς όπως τον Τομ Ρόμπινς, τον Σαλμάν Ρουσντί, τον Ρίτσαρντ Φλάναγκαν, αλλά συνεχώς ανακαλύπτω νέες γραφές και τρόπους έκφρασης και ιδέες και ενδιαφέροντα θέματα, όλο και πιο συναρπαστικά. Δε νιώθω κατασταλαγμένη ως προς τις προτιμήσεις μου ώστε να απαντήσω με σιγουριά σχετικά με τις επιρροές. Και έχω την εντύπωση πως ποτέ δε θα είμαι απόλυτα γιατί λατρεύω να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα. Έχω καλά πατήματα αλλά υπάρχει δρόμος ατέλειωτος μπροστά όπου ανυπομονώ να βαδίσω.
-Πιστεύεις ότι η λογοτεχνία επηρεάζει και επιδρά αλλάζοντας τους ανθρώπους;
Φυσικά και η λογοτεχνία επηρεάζει και αλλάζει τους ανθρώπους, αλλά μόνο στον βαθμό που το επιθυμούν και προς την κατεύθυνση που επιλέγουν οι ίδιοι. Οι λέξεις είναι όπλο, δίνουν δύναμη, σχηματίζουν ιδέες, αλλά δεν είναι πάντα θετικό το πρόσημο και εξαρτάται συνεπώς από τα κίνητρα αυτού που θα τις χρησιμοποιήσει.
-Περνώντας στο έργο σου, «Χρωμοπαγίδα», τι θα διαβάσουμε;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διαβάσετε κοντά στις 200 σελίδες σε περίπτωση που επιλέξετε να το ολοκληρώσετε. Τα υπόλοιπα τα αφήνω σε εσάς, και μάλιστα μόλις τελειώσω με τις ερωτήσεις, ανυπομονώ να ανοίξω το αρχείο με το review σου για να δω εσύ τι διάβασες. Μου αρέσει να αντικρίζω τα γραπτά μου μέσα από τα μάτια των άλλων, μια διαφορετική οπτική.
-Ζούμε όλοι σε ένα όνειρο ή ο κόσμος δεν έχει στην πραγματικότητα κανέναν ρομαντισμό;
Τίποτα από τα δύο, έχω την εντύπωση. Όλοι κάποια στιγμή, αν είμαστε τυχεροί, καταφέρνουμε να ζήσουμε, πρόσκαιρα συνήθως, ένα μέρος από το δικό μας προσωπικό όνειρο ώσπου να πάψει να μας ικανοποιεί αντικρίζοντάς το υλοποιημένο, ή κάτι να προκύψει και να διαλυθεί το σύννεφο. Γιατί τα όνειρα είναι σύννεφα που αλλάζουν σχήμα, πυκνότητα και μορφή κι αυτή είναι η ομορφιά τους• όπως και το γεγονός ότι από απόσταση μοιάζουν διαφορετικά και η αίσθηση αλλάζει όσο πλησιάζεις.
Επίσης, αδιαμφισβήτητα, ο κόσμος διαθέτει ρομαντισμό, ο οποίος είναι συχνότατα κρυμμένος ακόμα και πίσω από τις πλέον ανορθόδοξες εκδηλώσεις συμπεριφοράς. Τα τριαντάφυλλα δε χρειάζεται να είναι πάντα κόκκινα -ενίοτε είναι και κάκτοι- ή τα κεριά στο τραπέζι αναμμένα. Υπάρχουν ρομαντισμοί που μισούν τα τριαντάφυλλα όπως και τα κεριά και λατρεύουν τους κάκτους. Και δεν είναι λίγοι.
-Υπάρχει κάποιος από τους ήρωές σου που ταυτίζεσαι περισσότερο μαζί του; Αν ναι, σε ποια κομμάτια του;
Ταυτίζομαι απόλυτα με τον Ιάσονα στο σημείο όπου δεν μπορεί να αντισταθεί με τίποτα στις καυτές τηγανιτές πατάτες. Θα ήταν αδύνατο να ταυτιστώ περισσότερο με ήρωα. Πέρα από αυτό, ναι, υπάρχει κάποιος, ως έναν βαθμό φυσικά, αλλά ο χρόνος ψυχανάλυσης τελείωσε, και πρέπει να περάσει ο επόμενος. Εγώ θα κάτσω σε μια γωνιά να σκεφτώ και να γράψω.
-Σε έναν κόσμο «εμπορικής λογοτεχνίας» μας φέρνεις ένα έργο βασισμένο στο λογοτεχνικό ρεύμα του μαγικού ρεαλισμού θυμίζοντας κλασικούς συγγραφείς μιας άλλη εποχής. Τι αποτέλεσμα θεωρείς πως θα έχει αυτή η επιλογή; Είναι μία συνειδητή προσπάθεια αφύπνισης του αναγνωστικού κοινού η απλά μία υποσυνείδητη επιλογή;
Όχι, όχι, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί προσπάθεια αφύπνισης η συγγραφική διαδικασία για μένα αλλά ακόμα κι αν αποτελούσε, ας μη γελιόμαστε, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Φαντάζει τρομερά μεγαλεπήβολο σχέδιο, όπως το θέτεις, κι εγώ πολύ μικρή. Επίσης, διάβασα και ξαναδιάβασα την ερώτηση, τον σχολιασμό σου για τη χρωμοπαγίδα δηλαδή, και όπως και να ‘χει σε ευχαριστώ θερμά. Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι διέκρινες κάτι τέτοιο. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είμαι ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα.
-Και τέλος θα μας δώσεις μία ευχή για το νέο έτος Άννα;
Όσες ευχές θέλετε, δικές σας, για ό,τι μα ό,τι επιθυμείτε και ό,τι θα κατόρθωνε να σας προσδώσει ευτυχισμένη όψη για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Άννα Λύκου
Περισσότερα για την συγγραφέα Άννα Λύκου και το βιβλίο της «Χρωμοπαγίδα» από τις εκδόσεις Άνω Τελεία: εδώ
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις συγγραφέων και απόψεις για βιβλία στη στήλη μας: εδώ
