Μουσικός με πηγαίο λυρισμό και απέραντη ευαισθησία. Αφορμή της συνέντευξής μας είναι η σύμπραξη σε δική του μουσική και σε στίχους της Λιλής Γάτη που τιτλοφορείται Παιδιά Από Αστέρια. Πρόκειται για ένα βιβλίο που έγραψαν τα παιδιά του Ειδικού Νηπιαγωγείου Τυφλών, του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Τυφλοκωφών, του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Τυφλών Καλλιθέας και του Προνηπιακού τμήματος ΚΕΑΤ με την καθοδήγηση της συγγραφέως Λιλής Γάτη. Η Νατάσσα Μποφίλιου ερμηνεύει, ενώ οι Γιάννης Μποσταντζόγλου και Χρήστος Μπαλτάς αφηγούνται. Σήμερα, φιλοξενώ στο Your e-articles τον Αναστάσιο Σορώτο.
-Τι αναμνήσεις έχεις από τα παιδικά σου χρόνια;
Ωχ, δύσκολη ερώτηση… Μπορώ να πω πως είχα περίεργα και δύσκολα παιδικά χρόνια. Οι αναμνήσεις που έχω είναι ρομαντικές και συνάμα μελαγχολικές. Είχα δύο υπέροχους γονείς με πολλές διαφορές μεταξύ τους οι οποίοι με κάποιο τρόπο τα έβρισκαν με στόχο να μη στερηθούμε τίποτα εμείς. Έχω έναν αδερφό ένα χρόνο μικρότερο που τον αγαπώ πάρα πολύ. Αυτό κάπου δούλεψε και κάπου όχι στη διαπαιδαγώγησή μας, αλλά δεν έχει πλέον σημασία για μένα, καθώς έζησα όμορφα παιδικά χρόνια με πολλή αγάπη και ασφάλεια από κείνους. Θυμάμαι τον πατέρα μου με τα κόκκινα γένια του να με κρατάει αγκαλιά με ένα σίγουρο ύφος (εγώ είμαι εδώ για σένα) και να μου λέει: «Πάμε βόλτα να περάσουμε ωραία, να δούμε καινούρια πράγματα και να ζήσουμε καινούριες εμπειρίες». Και τη μάνα μου με ένα πλατύ, τεράστιο χαμόγελο και μέσα στην αγωνία να μας προσέχει να μην πάθουμε τίποτα όλη μέρα ασταμάτητα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή. Ήμουν πολύ ευαίσθητο παιδί και σε κάθε τσακωμό με τον αδερφό μου, ενώ στην αρχή το έπαιρνα για πλάκα, μετά με βάραινε και με πλήγωνε. Έβρισκα όμως τρόπο να είναι εκείνος καλά και να νιώθει ισάξιος με μένα που ήμουν λίγο μεγαλύτερος. Από την άλλη, ήμουν τσαμπουκάς, δεν με έβαζες εύκολα κάτω. Ήθελα να κάνω το δικό μου και να περάσω καλά με τον τρόπο μου. Ήμουν αρκετά ατίθασος είναι η αλήθεια!
-Ποια είναι η πρώτη φορά που ήρθες σε επαφή με τη μουσική;
Το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν ένας παλιοροκάς κιθαρίστας στα νιάτα του και μετέπειτα καθηγητής μουσικής ήταν η αιτία να έρθω σε επαφή με τη μουσική από τα γεννητούρια μου. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά όταν μου έβαλε για πρώτη φορά να ακούσουμε παρέα τον δίσκο των Pink Floyd, το Wish You Were Here, ήμουν δεν ήμουν εννιά ετών μπορεί και μικρότερος. Είχε ένα καταπληκτικό ηχοσύστημα πολύ μπροστά για την εποχή με ξεχωριστά players κασέτα, cd, radio και ενισχυτή και δύο μεγάλα ηχεία στις άκρες του δωματίου. Την πρώτη μου ακουστική κιθάρα την έπιασα λίγο μετά και από τότε δεν την άφησα ποτέ. Είναι το όργανο στο οποίο έμαθα μουσική. Όταν πήγα 15 περίπου χρονών, έπιασα και την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα και από εκεί και μετά ξεκίνησε η πορεία μου στη μουσική.
-Η επιρροή της στη καθημερινότητά σου;
Για εμένα η μουσική είναι η ψυχοθεραπεία μου, είναι ο διαλογισμός μου και ολόκληρη η καθημερινότητά μου. Η μόνη στιγμή που δεν ακούω και δεν παίζω μουσική είναι η ώρα ησυχίας και ξεκούρασης του πνεύματός μου. Η μουσική με φέρνει στο σημείο της απόλυτης συνειδητότητας, ενώ ο νους μου ακολουθεί τις δονήσεις και τις αισθήσεις του σώματός μου και σταματάει να δουλεύει ανεξέλεγκτα. Ακούγοντας μουσική βιώνω όλα μου τα συναισθήματα, ταξιδεύω, ονειρεύομαι και δημιουργώ.
-Τα ακούσματά σου;
Είμαι άνθρωπος που ακούω πολλά είδη μουσικής. Ξεκίνησα από μικρή ηλικία με blues, rock, funky και κλασική μουσική. Αργότερα, μπήκα σε πιο σκληρούς ήχους όπως το heavy metal. Δηλώνω όμως και μεγάλος λάτρης έντεχνης και λαϊκής ελληνικής σκηνής.
-Ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει;
Δεν μπορώ να δώσω μια τόσο συγκεκριμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Νομίζω πως έχω επιρροές από όλα τα είδη μουσικής που προανέφερα. Για παράδειγμα, από ξένη ροκ σκηνή με έχει αγγίξει η μουσική των Pink Floyd, των Deep Purple, των Black Sabbath, των Led Zeppelin. Από την ελληνική ροκ old school οι Socrates Drank the Conium ενώ από το έντεχνο λαϊκό ο Ορφέας Περίδης, ο Νίκος Παπάζογλου, ο Διονύσης Σαββόπουλος και πολλοί μεγάλοι Έλληνες συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Θάνος Μικρούτσικος.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι το τοπίο της σημερινής ελληνικής μουσικής;
Η κρίση έχει επηρεάσει πολύ την ποιότητα της μουσικής στην Ελλάδα. Από τη μία βλέπουμε πως μέσω της μουσικής προβάλλεται η κατάκτηση περισσότερο πλούτου, εξουσίας και υλικών αγαθών μέσω της ενίσχυσης του Ego και του Ναρκισσισμού. Από την άλλη, ενισχύεται το συναίσθημα της μιζέριας και της δυστυχίας. Ευτυχώς όμως έχουμε πάρα πολλούς αξιόλογους νέους καλλιτέχνες που χρωματίζουν με τη μουσική τους αυτή τη γκρίζα κατάσταση και έχουν να δώσουν πολλά όμορφα και χαρούμενα πράγματα.
-Τι κλίμα επικρατεί στη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει πλέον η δισκογραφία έτσι όπως την ξέραμε μέχρι πριν 20 ή 10 χρόνια. Στις μέρες μας όλα λειτουργούν μέσω των media και προς αυτή την κατεύθυνση και η μουσική βιομηχανία. Οι καλλιτέχνες αυτή την περίοδο ηχογραφούν τους δίσκους με δικά τους έξοδα και για αυτό βλέπουμε τις ανεξάρτητες παραγωγές να έχουν αυξηθεί τόσο πολύ. Στη συνέχεια, γίνεται η διακίνηση των τραγουδιών και πολλές φορές χωρίς την ένταξη σε δίσκο, μέσω της τεχνολογίας. Γίνεται δηλαδή δημοσίευση στο YouTube.
-Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τα «Παιδιά Από Αστέρια», ένα βιβλίο με δική σου μουσική που έγραψαν παιδιά Ειδικών Σχολείων. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Το project «Παιδιά Από Αστέρια» ξεκίνησε με την αρχική ιδέα της συγγραφέως του παραμυθιού και κουμπάρας μου, Λιλής Γάτη. Την έχω παντρέψει με τον ηθοποιό Χρήστο Μπαλτά ο οποίος συμμετείχε στην αφήγηση του παραμυθιού. Όπως κατάλαβες είμαστε μία παρέα-οικογένεια καλλιτεχνών που συνεργαστήκαμε, για να πετύχουμε αυτό το δημιούργημα. Η Λιλή διδάσκει δημιουργική γραφή σε αυτά τα σχολεία και με την καθοδήγησή της τα παιδιά έγραψαν το παραμύθι κι εκείνη πήρε τα συναισθήματά τους και τα έκανε στίχους. Με το που μου έκανε την πρόταση να γράψω τη μουσική δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και ξεκίνησα να ντύνω τις λέξεις των παιδιών με μελωδία. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος!
-Τι θέλεις να εκφράσεις μέσα από αυτή την δημιουργία σου;
Θέλω να εκφράσω τα συναισθήματα αυτών των παιδιών και την απεριόριστη αγάπη και θέληση για ζωή. Θέλω να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος και να καταλάβει πως τα παιδιά αυτά είναι μαχητές και έχουν τεράστια δύναμη μέσα τους και θέλουν να εξελιχθούν και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Από αυτά τα παιδιά έχουμε να μάθουμε πολλά πράγματα εμείς οι πιο μεγάλοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δάσκαλοι της ζωής!
-Θεωρείς ότι σήμερα βάλλεται η διαφορετικότητα;
Εννοείται πως βάλλεται. Ο λόγος είναι γιατί η κοινωνία στις μέρες μας αποτελείται από βαρβάτο κοινωνικό ρατσισμό και απάθεια. Βασικά, έχει χαθεί η Αποδοχή και η Ενσυναίσθηση.
-Έχεις κοινωνικές ανησυχίες;
Είμαι αρκετά προβληματισμένος, παρατηρώ την εξέλιξη της ανθρωπότητας στις μέρες μας και τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται είναι ανάμεικτα. Πιστεύω ότι είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο ως κοινωνία και έχει έρθει η ώρα να πάρουμε τα επόμενα μαθήματα που μας δίδαξε η ιστορία. Ήρθε η ώρα να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να παλέψουμε για αυτό. Όταν ο καθένας ξεχωριστά αναλάβει την ευθύνη για αυτό που είναι, τότε θα αρχίσει να αλλάζει και μία ολόκληρη κοινωνία.
-Πώς κρίνεις την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Θεωρώ πως η χώρα μας βρίσκεται σε ένα σημείο αρκετά δύσκολο οικονομικά. Βασικά, όλα ξεκινούν από την ανάγκη για εξουσία. Παρατηρώ πως οι λίγοι θέλουν να συσσωρεύσουν τον πλούτο κάνοντας όλους τους υπόλοιπους φτωχούς ή ακόμα πιο φτωχούς. Δεν υπάρχει πλέον η κοινωνική διαστρωμάτωση των κοινωνικών τάξεων. Είναι οι πλούσιοι στην κορυφή της πυραμίδας και από κάτω η φτωχή μάζα. Αυτό βέβαια μας το χτίζουν από την ώρα που γεννιόμαστε πώς να είμαστε followers και όχι leaders της ζωής μας. Να είμαστε ανάξιοι και να ζούμε για έναν μισθό. Να είμαστε ατομιστές και απομονωμένοι μεταξύ μας, γιατί, αν ενωθούμε και γίνουμε μια γροθιά, θα διεκδικήσουμε καλύτερη ζωή και δεν το θέλουν αυτό.
-Πόσο έχει επηρεάσει την ζωή ενός μουσικού;
Έχει επηρεαστεί αρκετά η ζωή ενός μουσικού με την οικονομική κρίση. Γιατί από τη μία τα μεροκάματα που είναι διατεθειμένοι να δώσουν οι επιχειρηματίες έχουν πέσει και από την άλλη δυσκολεύεται ο κόσμος να πάει σε live όταν τα χρήματα που κερδίζουν από την εργασία τους είναι λίγα.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Για μένα Θεός είναι η ύπαρξή μας και το σύμπαν. Πιστεύω πως ο καθένας μας έχει το Θεό μέσα του και όποιος ακολουθεί το όραμά του και τα όνειρά του είναι ο ίδιος Θεός της ζωής του.
-Πώς λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι;
Εμένα ο έρωτας με θεραπεύει. Ενώνει τα σπασμένα μου κομμάτια, ανασυντάσσομαι και μετά η έμπνευση αναβλύζει από όλα μου τα κύτταρα.
-Νιώθεις ευτυχισμένος;
Για εμένα η Ευτυχία βρίσκεται στο Τώρα και ξεκινάει από τις μικρές χαρές της ζωής. Είναι αυτό που λέμε συχνά «Ζήσε την κάθε στιγμή». Ευτυχία είναι η ευγνωμοσύνη, η ειλικρίνεια, η διασκέδαση με τον εαυτό μας, η συγχώρεση, η βοήθεια, οι καλοί φίλοι και η πίστη στο όραμα. Ναι, νιώθω ευτυχισμένος.
-Τι άνθρωπος είναι ο Αναστάσιος Σορώτος;
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, για να περιγράψω τον εαυτό μου, είναι η λέξη ευαίσθητος. Λειτουργώ κατά βάση με το συναίσθημα και μετά χρησιμοποιώ τον νου μου σαν εργαλείο, για να δημιουργήσω και να πετύχω τους στόχους μου.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το προσωπικό μου εσωτερικό καταφύγιο το οραματίζομαι και το φτιάχνω εγώ, είναι αυτή η φωλιά αγάπης όπως την λέω που βρίσκεται βαθιά μέσα μου και όταν ξεφεύγει η κατάσταση πάω εκεί, γεμίζω ενέργεια και επιστρέφω. Εκεί βρίσκεται Ειρήνη, Γαλήνη και η αίσθηση της απόλυτης ασφάλειας.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ο μεγάλος μου φόβος είναι η μοναξιά. Περνάω πολύ χρόνο με τον εαυτό μου και κάνω παρέα με εμένα, ησυχάζω και επανέρχομαι στο κέντρο μου. Από την άλλη, θέλω κοντά την οικογένειά μου και νιώθω έντονα την ανάγκη για παρέα με καλούς φίλους και ανθρώπους που δίνω και παίρνω αγάπη.
-Το λάθος που δε θα συγχωρήσεις ποτέ στον εαυτό σου;
Έχω φερθεί άσχημα όταν ήμουν έφηβος σε έναν άνθρωπο που αγαπούσα και με αγαπούσε πολύ… Πιστεύω όμως πως ό,τι λάθος έχω κάνει έχει γίνει τη σωστή στιγμή, για να μάθω κάτι από αυτό. Όλα στη ζωή είναι διδάγματα. Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί και να αγκαλιάσουμε το παρελθόν μας με αγάπη και κατανόηση στον παλιό μας εαυτό που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε τη δεδομένη στιγμή με τη Συνειδητότητα που είχε. Με έχω συγχωρέσει.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Αν γύριζα το χρόνο πίσω, στα φοιτητικά μου χρόνια, θα δούλευα λιγότερο. Έδωσα μεγαλύτερη βάση στο να βγάλω πολλά χρήματα και άφησα σε δεύτερη μοίρα εμένα και την ποιότητα της ζωής και την προσωπική πνευματική μου ανάπτυξη. Η ζωή θέλει ισορροπία και όχι υπερβολές.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Η συμβουλή που έχω να δώσω είναι να μην ξεχνούν το εσωτερικό τους παιδί, γιατί αυτό είναι η Έμπνευση και το Πάθος στη ζωή. Το παιδί μέσα μας θέλει να παίξει και όσο περισσότερο σε σύνδεση είμαστε μαζί του, το ακούμε, το προσέχουμε και του επιτρέπουμε να εκφράζεται τόσο τα όνειρά μας θα πραγματοποιούνται και θα ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο νόημα και την ευτυχία της ζωής.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ναι! Είμαι σε μία πολύ δημιουργική περίοδο με μπόλικη έμπνευση. Ετοιμάζω μουσικές δουλειές με σκοπό να ανεβάσω τα vibes και την διάθεση του κόσμου. Θέλω να ενθαρρύνω αυτόν που ακούει τη μουσική μου. Ετοιμάζω χρωματιστές μελωδίες και ανεβαστικούς ροκ ρυθμούς!
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα «Αναστάσιος Σορώτος»;
Μου έρχονται στο μυαλό οι αξίες μου οι οποίες είναι αγάπη, ελευθερία, έρωτας, χαρά, φιλιά, ενθουσιασμός, ευγνωμοσύνη, ευτυχία, προσφορά, εξέλιξη…
-Αναστάσιε, σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου
