Γεννήθηκε στη Γερμανία και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική κιθάρα και με γνώμονα τις εσωτερικές ανησυχίες της στράφηκε στη σύνθεση. Από την πρώτη της δισκογραφική κατάθεση, το Έτσι Θα Γίνει μέχρι σήμερα, συνεχίζει να καταθέτει τα συναισθήματά της κάνοντάς τα τραγούδια. Σήμερα, στο your e-articles η τραγουδοποιός Εύα Λουκάτου.
-Ποιες είναι οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Όταν αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια, μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα να τριγυρίζω μέχρι αργά με ένα κίτρινο ποδήλατο στις γειτονιές του Υμηττού. Πολύ παιχνίδι με άλλα παιδιά αλλά και πολλές ώρες να παίζω μόνη καθώς από μικρή ήμουν μοναχική. Επίσης, θυμάμαι να περιθάλπω συνεχώς αδέσποτα όπως και να παίζω κρυφά τους δίσκους και την κιθάρα του θείου μου.
-Τι αποτέλεσε ερέθισμα να στραφείς στη μουσική;
Νομίζω πως όλα ξεκίνησαν όταν σε ηλικία περίπου 5-6 χρονών παρακολουθούσα επιμελώς μια σειρά με τη ζωή του Παγκανίνι και είχα μαγευτεί. Μετά όλα πήραν ομαλά το δρόμο τους όταν ήρθε στο σπίτι μια κιθάρα και όταν άκουσα τον παππού μου να παίζει φυσαρμόνικα. Πάντως δε θυμάμαι στη ζωή μου να θέλησα να κάνω κάτι άλλο.
-Πώς ορίζεις τη μουσική;
Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Ένα παιχνίδι είναι για μένα η μουσική που χωρίς αυτό δε μπορώ να κινητοποιηθώ σε τίποτε άλλο. Με ενεργοποιεί, μου δίνει ζωή, με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Δεν μπορώ να την κατατάξω σε κανέναν τομέα ξεχωριστά. Είναι θα έλεγα η βάση, πάνω στην οποία στηρίζονται όλοι οι τομείς της ζωής μου.
-Η σημασία της στη ζωή σου;
Η μουσική με έσωσε από πολλές κακοτοπιές. Αν και είμαι ένας άνθρωπος που διαρκώς αναζητά καινούργια πράγματα, μου αρέσουν οι αλλαγές και τα ρίσκα. Η μουσική είναι κάτι που δε μπορούσα να αφήσω ποτέ από τη ζωή μου. Μου δίνει ένα συναίσθημα ελευθερίας που τίποτε άλλο δε μπορεί να μου δώσει. Και όπως σου είπα και πριν, είναι η βάση για όλα.
-Έχεις σπουδάσει μουσική ή είσαι αυτοδίδακτη;
Έχω σπουδάσει μουσική.
-Πότε τραγούδησες για πρώτη φορά στη ζωή σου;
Αυτό δεν το θυμάμαι. Πολύ μικρή θα ήμουν όμως γιατί όταν πρωτοέπιασα κιθάρα στα 7 μου, τραγουδούσα τα τραγούδια που μάθαινα.
-Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σου όταν βρέθηκες πρώτη φορά μπροστά σε κοινό;
Το πρώτο μου κοινό ήταν στα live της παιδικής ορχήστρας που ήμουν και μετά στις σχολικές εκδηλώσεις. Δε θα έλεγα όμως πως εκείνα τα συναισθήματα μπορούν να απαντήσουν αυτήν την ερώτηση γιατί αυτό που ένιωσα όταν βρέθηκα πρώτη φορά μπροστά σε κοινό ως επαγγελματίας δε συγκρίνεται. Η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο, έτρεμαν τα πόδια μου και ταυτόχρονα είχα τρελή περιέργεια να δω πώς είναι να σε κοιτάζουν και να σε ακούν τόσοι άνθρωποι ταυτόχρονα. Μόλις όμως το πρόγραμμα άρχιζε να φτάνει στο τέλος του, δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει.
-Υπάρχει η ίδια αίσθηση τώρα;
Η ίδια ακριβώς…. Εκτός απ’ την περιέργεια.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Δεν είχα ποτέ συγκεκριμένα ακούσματα. Στεκόμουν πάντα σε ό,τι μπορούσε να μου τραβήξει την προσοχή και να με ανατριχιάσει. Άλλοτε έκανα αγαπημένο μου ένα τραγούδι από τη μουσική του, άλλοτε από τους στίχους του και άλλοτε από κάποια εξαιρετική ερμηνεία. Υπήρχαν φορές που δεν άκουγα τίποτα απ’ αυτά τα τρία και έμενα στην ποιότητα της παραγωγής και της ενορχήστρωσης. Γενικά με έλκυε η ειλικρίνεια στη μουσική και τη διέκρινα συχνότερα στα παραδοσιακότροπα ακούσματα απ’ όλο τον κόσμο.
-Οι φωνές που θαυμάζεις;
Εγώ να ξέρεις δεν επιλέγω φωνές από την ικανότητά τους να κινούνται σε πολλές οκτάβες ή να κάνουν εντυπωσιακές κορώνες. Οι φωνές που θαυμάζω είναι φωνές που με έχουν αγγίξει. Που μου έχουν μεταφέρει την ιστορία όπως είναι. Με συγκινούν οι ερμηνείες του Αλκίνοου Ιωαννίδη, του Μανώλη Λιδάκη, της Δήμητρας Γαλάνη, της Luz Casal, της Billie Holiday και πολλών άλλων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.
-Πιστεύεις στο κάρμα;
Απόλυτα.
-Τι αποτελεί έμπνευση;
Οι καλοκαιρινές βροχές είναι μια μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα. Ο έρωτας, σαφώς και η χαρά.
-Γράφεις εν θερμώ ή όταν ησυχάσουν τα συναισθήματα μέσα σου;
Όταν είμαι ήρεμη και καλά.
-Πώς κρίνεις την ελληνική κοινωνία;
Προσπαθεί. Κάποιες φορές καλύτερα και περισσότερο από άλλες κοινωνίες.
-Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί;
Η ρουτίνα, η ανευθυνότητα, η βία σε όλες τις μορφές της και ο εγωισμός.
-Πώς αισθάνεσαι για τον πρώτο σου δίσκο, το Έτσι Θα Γίνει;
Τον αγαπώ, όπως και ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα.
-Έχεις τα ίδια συναισθήματα για το Όνειρα Σφραγίζω και για το Μ’ ένα σακίδιο για συνοδηγό;
Επειδή κάθε δίσκος περιέχει τραγούδια, κάποια σημαίνουν κάτι περισσότερο για μένα απ’ ότι κάποια άλλα. Οπότε δε μπορώ να ξεχωρίσω δίσκους παρά μόνο αν θυμηθώ τις συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες έγιναν. Αν μιλήσω για αυτό, τότε τα συναισθήματά μου είναι περισσότερα για το Μ’ ένα σακίδιο για συνοδηγό γιατί αυτός ο δίσκος έγινε στο στούντιο μου κάτω απ’ τις καλύτερες συνθήκες.
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι που έχεις ερμηνεύσει;
Θα έλεγα τη Vespa και το Θέλω να κουβεντιάσω, το καθένα για διαφορετικούς λόγους.
-Ποια η γνώμη σου για τα μουσικά ριάλιτι;
Δε βλέπω καθόλου τηλεόραση. Μόνο αν έχει κάποια καλή ταινία αλλά σπάνια θα τη δω στην τηλεόραση γιατί με ενοχλούν οι συνεχόμενες διαφημίσεις.
-Τι μετράει για την καθιέρωση ενός καλλιτέχνη; Η προσωπική δουλειά ή το ταλέντο;
Καθιέρωση εννοείς την αναγνωρισιμότητα; Για να καθιερωθεί καλλιτεχνικά κάποιος στο ευρύ κοινό, μπορεί να μην παίξει ρόλο τίποτα απ’ τα δύο. Για να λέγεται όμως κάποιος καλλιτέχνης παίζουν και τα δύο ισάξιο ρόλο.
-Ποιο είναι το τραγούδι που περιγράφει την Εύα;
Το Να πετάμε θέλω.
-Ο δίσκος που λατρεύεις να ακούς;
Το Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ.
-Η ταινία που σε κάνει να την παρακολουθείς κάθε φορά σαν πρώτη φορά;
Η Ζωή Είναι Ωραία του Roberto Benigni.
-Το βιβλίο που σε ταξιδεύει σε μαγικούς τόπους;
Το Μήνυμα της Morgan Marlo.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Πρόσφατα, από χαρά.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή δισκογραφία;
Σε μια αμήχανη κατάσταση θα έλεγα. Το κλίμα που επικρατεί λόγω της πανδημίας έχει μειώσει το χώρο στη δισκογραφία και γενικότερα στην τέχνη αφού η κάλυψη ακόμα και βασικών ανθρώπινων αναγκών γίνεται προτεραιότητα μεγάλης σημασίας. Σίγουρα όμως, μόλις τελειώσει η καταιγίδα θα αρχίσει να ανθίζει και πάλι και ίσως πιο εμπνευσμένη και πιο ουσιαστική.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα;
Φυσικά και υπάρχουν. Πάντα θα υπάρχουν.
-Μπορούν να βρουν το δρόμο τους;
Αν ψάχνεις, βρίσκεις. Ο δρόμος οδηγεί στον προορισμό. Αυτόν πρέπει να ψάχνουμε πρώτα και ο δρόμος θα βρεθεί.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Η κοινωνία προσπαθεί. Και όσο ο καθένας καλυτερεύει τον εαυτό του, τόσες περισσότερες ελπίδες για γενικότερη βελτίωση θα προκύπτουν. Αλλά όσον αφορά στην οικονομική κατάσταση, δε μπορεί να αντιληφθεί η λογική μου πως αφού το χρήμα το φτιάχνουν οι άνθρωποι, γιατί δεν φτιάχνουν περισσότερο για να έχουμε όλοι;;;
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Επηρέασε τους πάντες ο κορωνοϊός. Σαφώς κάποια επαγγέλματα πολύ περισσότερο και οι καλλιτέχνες ανήκουν σε αυτά.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Είναι ελάχιστες οι κυβερνήσεις στην παγκόσμια ιστορία που έχουν κάνει την εξαίρεση και έχουν πάρει σωστές αποφάσεις σε περιόδους κρίσης. Κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν έγινε κάποια τέτοια εξαίρεση τώρα.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών;
Επιτέλους έσπασε η σιωπή για ένα θέμα τόσο σημαντικό. Ξέρω πώς είναι να σιωπάς γιατί φοβάσαι επειδή είσαι αδύναμος. Όπως επίσης ξέρω πώς είναι να μιλάς και να λυτρώνεσαι. Δεν είναι εύκολο αλλά ούτε και ακατόρθωτο. Πολεμάω με όλη μου τη δύναμη και την ενέργεια οποιαδήποτε μορφή βίας, παντού. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου κόβει το δρόμο, να σου κόβει τα φτερά, να σου κόβει σε κομμάτια την ψυχή σου. Και όποιος το κάνει πρέπει να τιμωρηθεί.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω στον Θεό.
-Το καταφύγιό σου;
Οι άνθρωποι που αγαπώ και μ’ αγαπούν και το στούντιο.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η ασφυξία.
-Πώς λειτουργείς υπό το καθεστώς του έρωτα;
Σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο γύρω μου.
-Πότε ένιωσες ευτυχισμένη;
Η ευτυχία είναι δυσπρόσιτη. Άπιαστη. Εκεί που νομίζεις πως την έχεις, εκεί τη χάνεις. Δε θέλω να λέω πως είμαι ευτυχισμένη. Στιγμές ευτυχίας όμως έχω καθημερινά στη ζωή μου.
-Τι άνθρωπος είναι η Εύα Λουκάτου;
Καλός, αλλά μπορεί να γίνει και καλύτερος.
-Το μεγάλο σου πλεονέκτημα;
Μπορείς να με εμπιστευτείς.
-Το μεγάλο σου μειονέκτημα;
Δεν κολλάω ό,τι σπάει.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Δε θα αργούσα τόσο να μιλήσω.
-Πώς φαντάζεσαι την τελευταία μέρα σου στη γη;
Έτοιμη για το νέο ταξίδι.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να ζω σε έναν κόσμο ειρηνικό και δίκαιο για όλους. Να έχω κοντά μου τους ανθρώπους που αγαπώ και να μη σταματώ να ονειρεύομαι.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ναι. Ετοιμάζω κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη, έχω πολλή έμπνευση και το δουλεύω πυρετωδώς. Είναι μία μεγάλη στροφή για μένα στη μουσική αλλά δε μπορώ να πω ακόμα περισσότερα, όχι γιατί είναι μυστικό αλλά γιατί θέλω πρώτα να το ολοκληρώσω και μετά να το ανακοινώσω. Επίσης ολοκληρώνουμε σιγά-σιγά τη δισκογραφική δουλειά της Σωτηρίας Σουσάνη όπου της έχω γράψει τα τραγούδια και έχω κάνει την παραγωγή. Παράλληλα κάνω αρκετές παραγωγές και ενορχηστρώσεις άλλων καλλιτεχνών, πολύ αξιόλογες δουλειές που κάποιες τις έχετε ήδη ακούσει και κάποιες θα τις ακούσετε σύντομα.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να πιστεύει σ’ αυτά, να μην εγκαταλείπει ό,τι και να γίνεται και ό,τι κάνει να το κάνει για τον εαυτό του.
-Εύα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
