Συνέντευξη με την Ουρανία Πατέλλη: «Ευτυχία είναι μικρές στιγμές πολύτιμες που μοιάζουν με τα επάρματα ενός καρδιογραφήματος»

Πρόκειται για μια από τις πιο άξιες στιχουργούς της νεότερης γενιάς. Φλογερή γραφή, έντονος λυρισμός και ατέλειωτη ποιητικότητα. Έντυσε εξ ολοκλήρου στιχουργικά τον δίσκο της Αναστασίας Μουτσάτσου, Απ’ Το Μέλλον Κι Απ’ Το Παρελθόν και έχει συμπράξει με σπουδαίους συνθέτες. Σήμερα, στο your e-articles η στιχουργός Ουρανία Πατέλλη.

-Ποιες είναι οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;  

Έχω όμορφες αναμνήσεις ζώντας το χειμώνα στο Παλαιό Φάληρο, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα και το καλοκαίρι στην όμορφη Κάλυμνο. Διάβασμα, καθώς ήμουν άριστη μαθήτρια και στιγμές ανεμελιάς.

-Κάποια ανάμνηση που δε θα ξεχάσεις ποτέ;

Θυμάμαι έντονα τη στιγμή που έφεραν στο σπίτι οι γονείς μου τη νεογέννητη αδερφή μου, την ευχή του παππού μου λίγο πριν φύγει, τα καλοκαίρια στην Κάλυμνο και πόσες άλλες…

-Η σημασία της μουσικής στη καθημερινότητά σου; 

Ζω με τη μουσική και για τη μουσική. Ακόμα κι όταν καταπιάνομαι με φαινομενικά άσχετα με αυτήν πράγματα, την περιέχω.

-Ο ρόλος της στιχουργίας στη ζωή σου; 

Είναι ο έρωτάς μου.

-Η αφορμή που σε έστρεψε στο γράψιμο;  

Ήταν μια ανάγκη ανεξήγητη, ένας τρόπος να εκφράζομαι όντας κάπως μοναχική και συνεσταλμένη και να πηγαίνω, έτσι  απλά, το πιο όμορφο ταξίδι.

-Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σου όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου τραγούδι; 

Δεν θυμάμαι το πρώτο, θυμάμαι όμως το πρώτο που κράτησα συνειδητά. Ένιωσα μια περίεργη ζέστη να με πλημμυρίζει.

-Είχες τα ίδια συναισθήματα όταν κυκλοφόρησε το πρώτο σου τραγούδι και μπήκες επίσημα στη δισκογραφία;  

Αυτή την ίδια ζέστη τη νιώθω κάθε φορά που ακούω ένα τραγούδι μου. Όχι τόσο όταν κυκλοφορεί, αλλά όταν έχουν κουμπώσει όλα τα κομμάτια του παζλ. Μουσική, στίχος, φωνή και ενορχήστρωση.

-Οι επιρροές από τον στίχο που σε διαμόρφωσαν;  

Είναι τόσοι πολλοί οι στιχουργοί που αγαπώ… Η Νικολακοπούλου, ο Ρασούλης, ο Ελευθερίου, ο Γκάτσος, η Παπαγιαννοπούλου… Θα μπορούσα να συνεχίσω χωρίς σταματημό. Με διαμόρφωσε όμως η τριβή που είχα με τους συμμαθητές μου στο Μικρό Πολυτεχνείο. Εκεί είμαστε μια όμορφη ομάδα νέων στιχουργών και φίλων που ζυμωθήκαμε μαζί.

-Οι φωνές που σε συγκλόνισαν;  

Αγαπώ τις ιδιαίτερες ερμηνείες που έχουν αλήθεια και δική τους ταυτότητα και που δε μοιάζουν με καμία άλλη. Θαυμάζω τους τραγουδιστές που τραγουδούν fado ή χιτάνικα ισπανικά τραγούδια με τέτοιο πάθος και τραγικότητα.

-Πώς έρχεται η έμπνευση; 

Από μια λέξη συνήθως, ή μια μουσική, ή μια φωνή. Η πρώτη λέξη όμως που πάνω της θα στηριχθεί το οικοδόμημα είναι η πιο σημαντική…

-Με ποιο τρόπο γράφεις τα τραγούδια σου; Πρώτα ο στίχος ή η μουσική; 

Πότε με τον έναν, πότε με τον άλλο τρόπο. Ο κάθε ένας έχει τη χάρη του.

-Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με την Αναστασία Μουτσάτσου στο  δίσκο Απ’ Το Μέλλον και Απ΄ Το Παρελθόν;  

Πριν από τέσσερα χρόνια περίπου έδειξα ένα δείγμα της δουλειάς μου στον Άγγελο Σφακιανάκη. Εκείνος πίστεψε σε μένα και με παρότρυνε να κάνουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά με δικούς μου στίχους. Με σύστησε στην Αναστασία Μουτσάτσου, της οποίας τη φωνή λάτρευα, που με τη σειρά της τόλμησε να εμπιστευτεί μια νέα στιχουργό και την ευχαριστώ για όσα έκανε από τότε για μένα και για την ουσιαστική φιλία που διατηρούμε έκτοτε. Την ενορχήστρωση ανέλαβε ο σπουδαίος Γιώργος Ανδρέου, που ήταν δάσκαλός μου στο Μικρό Πολυτεχνείο και ήταν ο πρώτος που μου έδειξε τον τρόπο, με τη συνεργασία του Κώστα Μπουντούρη. Είχα την τιμή να μελοποιηθώ από συνθέτες που δεν τολμούσα καν να ονειρευτώ ως τότε… Τους: Γιώργο Ανδρέου, Γιώργο Καζαντζή, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Νίκο Ξυδάκη, Παντελή Θαλασσινό, Θέμη Καραμουρατίδη, Απόστολο Ρίζο, Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη και Ευτυχία Μητρίτσα και τους ευχαριστώ πολύ. Ο δίσκος μας Απ´Το Μέλλον Κι Απ´Το Παρελθόν κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο περίπου από την εταιρία Μικρός Ήρως, με φωτογραφίες της Ελευθερίας Άνθη και artwork της Αντιγόνης Χαλαμπαρδάκη.

-Το αντιπροσωπευτικό τραγούδι του δίσκου; 

Αυτό είναι στην κρίση των ακροατών.

-Ποιο είναι το τραγούδι που μιλάει για σένα;  

Δε συνηθίζω να γράφω για μένα. Όλα τα τραγούδια περιέχουν μια αλήθεια μου, αλλά δεν είναι αυτοβιογραφικά. Ένα μόνο μπορώ να σκεφτώ, όμως δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα…

-Υπάρχει κάποια φωνή που θα ήθελες να της γράψεις με μεγάλη επιθυμία; 

Πώς θα μπορούσε να είναι μόνο μία; Είμαι παραπάνω από ευτυχής για τις μέχρι τώρα συνεργασίες μου και ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον…

-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;  

Δεν ακούω έναν δίσκο. Ακούω αγαπημένα τραγούδια.

-Η  ταινία που σε ταξιδεύει;  

Αγαπώ τις ταινίες του Almodovar. Πρόσφατα όμως με ταξίδεψε το La La Land.

-Το βιβλίο που σε συγκίνησε;  

Η Τερέζα του Φρέντυ Γερμανού.

-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;  

Πριν από λίγο. Συγκινούμαι εύκολα.

-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;  

Δεν υπάρχει πια με τον όρο που εννοούσαμε παλιά. Πλέον οι περισσότεροι καλλιτέχνες χρηματοδοτούν οι ίδιοι τις δουλειές τους και την επικοινωνία αυτών.

-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα; Λαμβάνουν το βήμα και τον χώρο που τους πρέπει;  

Άξιοι καλλιτέχνες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Σήμερα μπορεί να είναι πιο δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος καθώς οι δισκογραφικές εταιρίες  διαδραματίζουν επικουρικό πλέον ρόλο. Όμως, μέσα από το διαδίκτυο υπάρχει η δυνατότητα να γίνει ένα πρώτο πέταγμα, ακριβώς γιατί ο καθένας δημιουργεί την ευκαιρία του και δεν χρειάζεται την έγκριση μιας δισκογραφικής. Κάτι κερδίζει κανείς, κάτι χάνει. Θέλω να πιστεύω πως το καλό δεν χάνεται και θα βγει στο φως έστω και αργά.

-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;  

Νιώθω πως ζω στην πιο όμορφη μα ανοργάνωτη και αυτοκαταστροφική χώρα σε όλα τα επίπεδα.

-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;  

Οι καλλιτέχνες αλλά και ένα πλήθος επαγγελμάτων που σχετίζονται με αυτούς έχουν εξοντωθεί οικονομικά. Και δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά δεν υπάρχει καμία μέριμνα ή κάποια αναφορά για το μέλλον. Είναι άγνωστο το πότε θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί ξανά συναυλία ή θεατρική παράσταση οπότε κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει το επόμενο βήμα. Αυτό είναι το τελειωτικό χτύπημα για τις τέχνες και τους ανθρώπους της.

-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;  

Νομίζω απάντησα πιο πάνω. Δυστυχώς αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πως Ουσία (τέχνη) και Εξουσία (πολιτική) δεν πάνε μαζί…

-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;  

Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος κοιτά τον μικρόκοσμό του και νοιάζεται μόνο για αυτόν. Δε βαριέσαι, τι με νοιάζει αν χάσει τη δουλειά του ή το σπίτι του ο διπλανός, εγώ να είμαι καλά… Δεν αντιλαμβανόμαστε πως όταν πιάνει φωτιά το σπίτι του διπλανού, η φωτιά θα φτάσει και στο δικό μας σπίτι…

-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών; 

Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις δεν είναι προνόμιο του χώρου του θεάματος. Υπάρχουν σε κάθε δουλειά. Την υφίστανται τόσοι συνάνθρωποι μας καθημερινά. Οι καλλιτέχνες απλώς είχαν πιο εύκολη πρόσβαση στο βήμα της καταγγελίας και περισσότερα βλέμματα στραμμένα πάνω τους. Ευτυχώς η δύσκολη αυτή αρχή έγινε, τα θύματα βρήκαν το κουράγιο να καταγγείλουν και να λυτρωθούνε μέσα από αυτό και ελπίζω αυτή να είναι η αφορμή να πάψει κάθε μορφή βίας σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους.

-Η σχέση σου με τον Θεό;  

Πιστεύω στο Θεό με έναν ουσιαστικό και καθόλου δογματικό τρόπο.

-Το προσωπικό σου καταφύγιο;  

Η μουσική και οι φίλοι μου.

-Ο μεγάλος σου φόβος;  

Η απώλεια των αγαπημένων μου.

-Τι είναι ο έρωτας;  

 Ζωή.

-Η ευτυχία;  

Μικρές στιγμές πολύτιμες που μοιάζουν με τα επάρματα ενός καρδιογραφήματος.

-Τι άνθρωπος είναι η Ουρανία Πατέλλη;  

Με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Ρωτήστε φίλους ή γνωστούς καλύτερα.

-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;  

Πριν από κάποια χρόνια θα σας απαντούσα ναι. Όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα γίνονται για κάποιο λόγο, οπότε πια δεν θα άλλαζα τίποτα.

-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;  

Στη θάλασσα με αγαπημένα πρόσωπα, ακούγοντας μουσική, γελώντας και πίνοντας κρασί…

-Τα όνειρά σου για το μέλλον;  

Ελπίζω να είμαι υγιής, πλήρης και να μπορώ να συνεχίσω να γράφω τραγούδια με την ίδια αθωότητα που το έκανα τη στιγμή που πρωτοέγραψα.

-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;  

Συνεχίζω για δεύτερη χρονιά τη σημαντική για μένα συνεργασία που έχω με τον Alex Sid. Με τον Αλέξανδρο γράφουμε τα τραγούδια που συνοδεύουν τις πιο συγκινησιακά φορτισμένες σκηνές της σειράς Άγριες Μέλισσες του Ant1. Έχουμε ήδη κυκλοφορήσει 15 τραγούδια σε ερμηνεία δική του, της Αναστασίας Μουτσάτσου, της Δανάης Μιχαλάκη, της Πέννυς Μπαλτατζή και του Βαγγέλη Αλεξανδρή που έχουν ήδη αγαπηθεί. Μαζί με κάποια τραγούδια της σειράς που έπονται θα συμπεριληφθούν σε μια ολοκληρωμένη δουλειά που θα κυκλοφορήσει σύντομα από την Panik Records. Επίσης ετοιμάζουμε μια δουλειά με έναν ακόμα αγαπημένο συνεργάτη, το Δημήτρη Μπάκουλη που θα κινηθεί σε λαϊκά μονοπάτια, από την οποία έχει ήδη κυκλοφορήσει το Ξενοδοχείο με την Ιουλία Καραπατάκη.

-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;  

Να ονειρεύεται και να μην πιστέψει στιγμή πως δεν θα τα καταφέρει.

-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Ουρανία Πατέλλη; 

Το ονοματεπώνυμο του κάθε ανθρώπου χρησιμεύει μόνο για να ξεχωρίζουμε ο ένας από τον άλλον. Οπότε δεν αισθάνομαι κάτι περισσότερο από κάποιον που κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη

-Ουρανία σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.

Και εγώ σε ευχαριστώ

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο

Αποτυχημένος φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτυχημένος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός και αρθρογράφος. Συλλέκτης βινυλίων, κόμικς και βιβλίων. Λάτρης της ινδικής κουζίνας και του κόκκινου κρασιού. Με το γράψιμο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν γράφω θέλω η σκέψη που ξεκινάει από εμένα να ολοκληρώνεται από τον αναγνώστη...