Είναι απόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της για ζητήματα σεξουαλικότητας και διαπροσωπικών σχέσεων την οδήγησε να εξειδικευτεί πάνω στις θεραπείες ψυχοσεξουαλικών διαταραχών. Η ίδια έχει μια κονστρουκτιβιστική ματιά για τον κόσμο κάτι, που αντανακλάται και στον ρόλο της ως ψυχολόγο. Θεωρεί πως η κοινωνία είναι ένα οικοδόμημα σχέσεων υπό διαρκή κατασκευή και ταυτόχρονα το άτομο αναζητά ταυτότητα μέσα στις σχέσεις αυτές. Μεγάλη της αγάπη είναι και το τραγούδι, το οποίο αποτελεί ψυχοθεραπεία της, καθώς την αποφορτίζει και της δίνει τη δυνατότητα να εκφράζεται. Μοιρασμένη ανάμεσα στη τέχνη και την επιστήμη. Και οι δύο λειτουργούν ως άξονες για την αυτοβελτίωση και την εξέλιξή της. Σήμερα, στο your e-articles η Τραϊάνα Αθανασιάδου.
-Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται είναι ένα ποδηλατάκι στο πάρκο απέναντι από τον ποταμό Ρήνο σε μια άκρη και Πασχαλιές. Nα μαζεύω πασχαλιές!
-Τι σημαίνει για εσένα η μουσική;
Κάτι που υπάρχει για να μου θυμίζει, να καταπραΰνει, να αλλάζει μορφή και να συζεί με όσα θυμάμαι.
-Τα ακούσματα που σε καθόρισαν;
Η αισθητική μου γενικώς επηρεάστηκε από την δεκαετία ’60 και ’70 με τα είδη να διαφοροποιούνται από ηλικία σε ηλικία.
-Είσαι Ψυχολόγος και δραστηριοποιείσαι σε αυτό με διάφορους τρόπους, ωστόσο έχεις ασχοληθεί με την μουσική και επίσης γράφεις. Ποια ιδιότητα κυριαρχεί;
Υπάρχει ένας συγκερασμός συναισθηματικά. Είμαι ψυχολόγος που εξισορροπείται κάνοντας και άλλα πράγματα. Βέβαια, χρονικά και σαν ενέργεια το γράψιμο και όσα σημαίνει να είσαι ψυχολόγος κονταροχτυπιούνται, μιας που κάνω και τα δύο κυριολεκτικά κάθε μέρα.
-Οι καλλιτέχνες που σε επηρέασαν;
Υπήρξα ερωτευμένη με τον Μόρισον, με την Janis και με τον Σιδηρόπουλο στα 15. Λίγο μετά ήρθε ο Frank Zappa, η Alice Coltrane… Μωσαϊκό γενικά. Αν ρωτήσεις αύριο θα σου πω άλλα.
-Οι φωνές που κυλούν μέσα σου;
Οι φωνές που κυλούν μέσα μου ανήκουν σε συγγραφείς, ποιητές και στιχουργούς κυρίως αν όμως σκεφτώ ποια φωνή ακούω επακριβώς στα αυτιά μου μουσικά θα σου πω την Lisa Gerrard.
-Σε έχουν διαμορφώσει περισσότερο οι εύκολες ή οι δύσκολες στιγμές στη ζωή σου;
Οι εύκολες. Είχα την τύχη να έχω όμορφα παιδικά χρόνια οπότε κάθε δυσκολία και ασχήμια που έρχεται όσο κι αν της δοθώ ολοκληρωτικά εκείνη την στιγμή δεν γίνεται φίλτρο για τα επόμενα που θα’ ρθουν!
-Τι αποκόμισες από τις σπουδές σου στη ψυχολογία;
Ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου. Δεν μπορώ να φανταστώ πολυτιμότερη στιγμή από το χαμόγελο ενός ωφελούμενου-θεραπευόμενου όταν συνειδητοποιεί ότι τα κατάφερε. Η ευγνωμοσύνη που σου μεταφέρει είναι μοναδική.
-Τις έχεις εφαρμόσει πρακτικά; Οι εμπειρίες που έχεις βιώσει;
Ναι, τις εφαρμόζω πρακτικά με το να με αποδέχομαι, να με συγχωρώ και να βάζω όρια. Ξέρεις, μπορείς να πέσεις στην παγίδα να μη θυμώνεις με πράγματα επειδή τα κατανοείς ή να συγχωρείς πριν καν σου ζητήσουν συγνώμη επειδή καταλαβαίνεις… Σε αυτές τις περιπτώσεις προσπαθώ λίγο παραπάνω.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η κοινωνία την περίοδο του κορωνοϊού; Πόσο έχει επηρεαστεί η συναισθηματική μας κατάσταση;
Φυσικά και μιλάμε και για μια ψυχική πανδημία! Ο κορωνοϊός δεν είναι μόνο ο ιός που προσβάλλει το σώμα. Είναι ο ιός που σου απαγορεύει την αγκαλιά, το φιλί, την έξαψη της νέας γνωριμίας. Που σου κρύβει το χαμόγελο και πολλά άλλα. Είναι και ένα κοινωνικό φαινόμενο που αλλάζει τα ποιοτικά στοιχεία και τις ισορροπίες της κοινωνίας. Όμως, και ο άνθρωπος είναι προικισμένος εξελικτικά με την ικανότητα της προσαρμοστικότητας και εύχομαι να έρθει η στιγμή που θα το διηγούμαστε σαν κάτι μακρινό σε μια παρέα σε ένα Κυριακάτικο τραπέζι και θα λέμε στους νεότερους ζήσαμε κορωνοϊό εμείς γελώντας! Θα ήθελα να μοιραστώ αυτή την οπτική…
-Τι επίδραση έχει ο εγκλεισμός λόγω καραντίνας;
Υπάρχει μία ασάφεια η οποία δημιουργεί αποδιοργάνωση. Ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να απαντήσει σε καίρια ερωτήματα σχετικά με τον ιο, τα μέτρα κλπ. Αυτό δημιουργεί μια ανασφάλεια, πόλωση σε ιδέες και αποσυντονισμό. Αυτό το οποίο είναι δομικό στοιχείο της καθημερινότητας και στερούμαστε είναι η προσδοκία, η προσμονή ή απλώς η αίσθηση προγράμματος. Ο χρόνος γίνεται χαοτικός έχουμε χάσει τις διαδικασίες της ρουτίνας. Για αυτό και παρατηρούνται διαταραχές στον ύπνο και την διατροφή. Αυξημένη κατανάλωση αλκόολ και καπνού. Το στρες, το άγχος, η καταθλιπτική διάθεση και το αίσθημα της μοναξιάς είναι κάτι που βιώνουν λίγο πολύ όλοι αυτή την στιγμή στον πλανήτη. Δεν αποκλείεται το μετατραυματικό στρες μετα απ΄όλα αυτά.
-Θα φτάσουν σε οριακό σημείο οι ανθρώπινες σχέσεις αν λάβουμε υπόψιν ότι σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και άνθρωποι που έμεναν κάτω από την ίδια στέγη δεν επικοινωνούσαν ουσιαστικά;
Αν δεν μιλήσουμε για τα ακραία φαινόμενα βίας που βγήκαν στο φως μέσω αυξημένων κλήσεων για σχετικές καταγγελίες, τότε θα έλεγα πως αν βιώνει κάποιος όσα είπαμε σίγουρα η σχέση δεν θα μείνει ανεπηρέαστη. Από εκεί και πέρα εξαρτάται και από το κατά πόσο ταιριάζουν οι άνθρωποι στα δύσκολά τους.
-Ποια είναι η λύση για να διαφύγει κάποιος από όσα τον πνίγουν στην καθημερινότητα;
Αρχικά, είναι σημαντικό να κατανοήσει πως όσα νιώθει είναι άμεσα συνδεδεμένα με την κατάσταση. Να δώσει άφεση αμαρτιών στον εαυτό του αν νιώθει άσχημα. Και αν δεν έγινε ποιητής και εκπληκτικός μάγειρας στην καραντίνα, δεν πειράζει! Με λίγα λόγια να ρίξει προσδοκίες, να θυμάται πως μιλάμε για μία προσωρινή κατάσταση και να προσπαθεί να βάζει μικρές διαδικασίες στην καθημερινότητα και ένα υποτυπώδες πρόγραμμα με απλά πράγματα. Μια βιντεοκλήση για παράδειγμα με έναν φίλο μπορεί να γίνει τυχαία μπορεί όμως να αποκτήσει και την έννοια του ραντεβού, συγκεκριμένη ώρα και προετοιμασία σαν να βγαίναμε έξω! Ωστόσο, σημαντικό είναι να αναζητούμε βοήθεια και στήριξη όταν το έχουμε ανάγκη. Δεν χρειάζεται να είμαστε παντοδύναμοι και μοναχικοί ήρωες.
-Έχεις κοινωνικές ανησυχίες;
Πώς γίνεται να μην έχεις; Αλίμονο από δαύτες, περίσσευμα. Τελευταία ανησυχώ σχετικά με το πώς πρέπει να αξιοποιήσω τις ανησυχίες αυτές…
-Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω στην δύναμη που δίνει σε όσους πιστεύουν!
-Πώς λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι;
Σαν το σύμπαν! Εκρήξεις, σκοτεινή ύλη, ήλιοι, πεφταστέρια, διαστολές – συστολές και έλλειψη βαρύτητας… Και με ισοδυναμία μεταξύ ύλης και ενέργειας. Το πιο βασικό για να είναι έρωτας!
-Τι είναι η ευτυχία;
Ν΄αγαπάς και ν΄αγαπιέσαι. Σχεδόν μαγεία!
-Τι άνθρωπος είναι η Τραϊάνα Αθανασιάδου;
Για ποιόν; Άλλος άνθρωπος θα ήμουν απέναντι στον Άη Βασίλη, άλλος απέναντι στον Τραμπ…
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Οι άνθρωποί μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Μην χάσω το κουράγιο μου σε πιθανές δυσκολίες.
-Το βιβλίο που διαβάζεις ξανά και ξανά;
Τα τελευταία χρόνια είναι ένα του ποιητή, Γκαστόν Μπακέρο. Σχεδόν σαν προσευχή θα έλεγα πως επιστρέφω εκεί και κοντεύει δεκαετία πλέον. Λέγεται Λέξεις Γραμμένες Στην Άμμο Από Έναν Αθώο.
-Η αγαπημένη σου ταινία;
Θα πάω σε κάτι κλασσικό γιατί μου αρέσει το κάτι από παραμύθι που μπορούμε να δώσουμε στην πιο φρικτή κόλαση. Το Η Ζωή Είναι Ωραία του Μπενίνι.
-Ο δίσκος που ακούς τις προσωπικές σου στιγμές;
Ανάλογα την προσωπική στιγμή…
-Το λάθος που δε θα συγχωρήσεις ποτέ στον εαυτό σου;
Μπορεί να μετανιώνω για πράγματα κατά καιρούς αλλά με συγχωρώ για όλα. Κάτι θα ήξερα τότε!
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Ναι, όλο και κάποια πάθη όλο και κάποιους πόθους θα έβρισκα να αλλάξω… Πάλι καλά που δεν γίνεται όμως γιατί μετά ίσως άλλαζα αυτά που ήδη άλλαξα…
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Μα να ξυπνήσει! Και να είναι ευφάνταστος και για να βρίσκει τρόπο στην δυσκολία αλλά και να μην χάνει το τώρα του για ευσεβείς πόθους!
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Τραϊάνα Αθανασιάδου;
Ειλικρινά; Είναι εξαιρετικά αταίριαστο αυτό το όνομα με αυτό το επίθετο. Καραβόπανο με βελούδο ένα πράγμα…
-Τραϊάνα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
