Μια ιδιαίτερη περίπτωση συνθέτη και ερμηνευτή. Ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης της νεότερης γενιάς που βρίσκεται εδώ για να αποδείξει πως η γενιά αυτή υπάρχει, αναπνέει, δημιουργεί και έχει πολλά να εκφράσει. Με αφορμή το πρόσφατο τραγούδι που κυκλοφόρησε σε μουσική και ερμηνεία δική του και στίχους του Λάζαρου Αντωνιάδη, το Ποιον Έρωτα Σταυρώνεις, φιλοξενώ στο your e-articles τον Νικόλα Σαββίδη.
-Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια είναι συνυφασμένα με τις λέξεις αλήθεια, αγάπη και αγνότητα. Θυμάμαι απέραντες στιγμές στη γειτονιά με παιχνίδια, γέλια και μουσική. Είχα όνειρο ότι κάποια στιγμή θα αλλάξω τον κόσμο. Δυνατή μνήμη, στέρεη ακόμη μέσα μου.
-Ποιες είναι οι μουσικές σπουδές σου;
Σε ηλικία εφτά ετών ξεκίνησα μαθήματα πιάνου. Αργότερα μαθήματα θεωρίας της μουσικής, φωνητικής-ορθοφωνίας, κιθάρας και αρμονίας. Στα είκοσι μου ξεκίνησα τις σπουδές μου στο τμήμα Μουσικολογίας και Μουσικών Σπουδων του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι με την διπλωματική μου.
-Τι σημαίνει για εσένα η μουσική;
Είναι η ίδια μου η ζωή. Είναι σαν οξυγόνο, εκφράζομαι και επικοινωνώ. Λειτουργεί και ως μορφή αυτοθεραπείας που με βοηθάει να τιθασεύσω τους δαίμονες μέσα μου. Φτιάχνω παράλληλους κόσμους μέσα από αυτή και αποδρώ για λίγο από την πραγματικότητα. Έχει τεράστια δύναμη και πολλές πτυχές. Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο την είδα και απο την επιστημονική της πλευρά, μια άλλη, αλλιώτικη οπτική.
-Τα ακούσματα που σε καθόρισαν;
Από τους γονείς μου κληρονόμησα ακούσματα από το παλιό λαϊκό τραγούδι. Θυμάμαι τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα, της Χάρις Αλεξίου, του Νίκου Ξυλούρη και τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο να ακούγονται εύηχα στο αφτί μου. Στην εφηβεία και στα φοιτητικά χρόνια μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να ακούσω και να πειραματιστώ με την ροκ, την τζαζ, την εναλλακτική μουσική όπως την indie pop, την indie rock και άλλα παρακλάδια της.
-Οι καλλιτέχνες που αποτελούν επιρροή;
Μάνος Χατζιδάκις, Θάνος Μικρούτσικος, Philipp Glass, Charles Mingus, Bob Dylan, Elton John, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Gotye, Bon Iver και άλλοι πολλοί.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Δυσκολεύομαι να επιλέξω. Αυτό τον καιρό ακούω πολύ τον δίσκο For Emma, forever ago απο τους Βon Iver.
-Η αγαπημένη σου ταινία;
The Pianist του Ρόμαν Πολάνσκι.
-Το αγαπημένο σου βιβλίο;
Ο Ξένος του Αλμπέρ Καμύ.
-Πότε κατάλαβες ότι η μουσική θα ήταν αυτό που θα ακολουθούσες;
Στην εφηβεία κοντά, αντιλήφθηκα ότι η μουσική είναι αυτό που με κάνει ευτυχισμένο περισσότερο απ΄όλα.
-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας τραγούδι με τίτλο Ποιον Έρωτα Σταυρώνεις, σε μουσική και ερμηνεία δική σου και σε στίχους του Λάζαρου Αντωνιάδη. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Ποια είναι τα συναισθήματά σου;
Με τον Λάζαρο γνωριστήκαμε στην Θεσσαλονίκη μέσω κοινής φίλης. Δεν είχε ιδέα για μένα ούτε εγώ για αυτόν. Μου μίλησε για τον δίσκο που έκανε με τον Χάρη Γκατζόφλια. Ένας δίσκος που πραγματικά έχει κάτι να πει. Μετά από αρκετό καιρό έτυχε να δει covers μου που αναρτώ ανά διαστήματα στα social media και λαμβάνω μήνυμά του. Ήξερε μόνο ότι τραγουδάω. Δεν ήξερε ότι γράφω μουσική. Μου στέλνει στίχους του, τους μελοποιώ. Το Ποιον Έρωτα Σταυρώνεις δεν ήταν το πρώτο τραγούδι που μελοποίησα σε στίχους του Λάζαρου, είναι το τέταρτο ή πέμπτο στη σειρά. Αυτή την στιγμή έχουμε στα συρτάρια γύρω στα δεκαπέντε έτοιμα τραγούδια. Κάποια από αυτά θα είναι στον δίσκο μας που θα κυκλοφορήσει εν καιρώ και κάποια άλλα ψάχνουν τους ερμηνευτές τους. Τα συναισθήματά μου δεν μπορούν να είναι παρά μόνο θετικά, όταν γίνονται πράγματα που μας εκφράζουν και αγαπάμε!
-Πώς κρίνεις το τοπίο στη σημερινή ελληνική μουσική πραγματικότητα;
Υπάρχουν πολύ ταλαντούχοι νέοι δημιουργοί, τραγουδοποιοί, τραγουδιστές με χαρακτήρα και ποιότητα, που δυστυχώς μέσα στην υπερπληροφόρηση που δεχόμαστε καθημερινά δεν έχουν την προβολή που τους αξίζει. Τα πράγματα θεωρώ πως είναι λίγο πολύπλοκα. Μπερδέψαμε την ποιότητα με την ποσότητα, με αποτέλεσμα να χάνουμε την ουσία. Δίνουμε χώρο μόνο σε λίγους και δημιουργήθηκε η ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχουν πλέον καλοί δημιουργοί και καλές φωνές. Ο χώρος μας χωράει όλους. Πιστεύω στους νέους. Μπορούν να δώσουν πολλά και να αφήσουν το στίγμα τους ο κάθε ένας στον τομέα του.
-Τι δυσκολίες βίωσες ο ίδιος μέχρι τώρα;
Αμέτρητες. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια, συνειδητοποιημένος πια μπορώ να πω οτι είναι πολύ περισσότερες από τις ευκολίες και τις επιτυχίες. Η γενιά μας ενηλικιώθηκε και μεγάλωσε στην εποχή της κρίσης. Τα όνειρά μας κάπως περιορίστηκαν. Τους βάλαμε φραγμούς, τα κλείσαμε σε μια γυάλινη γυάλα, μέχρι να έρθουν οι καλύτερες μέρες. Η μεγαλύτερη δυσκολία μου νομίζω ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσω να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
-Έχεις κοινωνικές ανησυχίες;
Πώς γίνεται να μην έχω. Αυτή τη στιγμή νοσούμε σωματικά και πνευματικά, βιώνουμε πράγματα πρωτόγνωρα που γίνονται τόσο αστραπιαία με αποτέλεσμα να μολύνουν το σώμα και την ψυχή μας. Ζούμε σε ένα καθεστώς φρικτά ανταγωνιστικό, άνισο και δυσανάλογο και έχουμε μια μόνιμη ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα αλλάξουν απ΄ τον καναπέ μας απολαμβάνοντας το εσπρέσο μας. Έχω όμως και μια αισιόδοξη πλευρά. Πιστεύω στον άνθρωπο, έχουμε πολλές δυνατότητες να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο.
-Πώς επηρέασε ο κορωνοϊος τις ζωές των καλλιτεχνών; Η στάση της κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια πολύ δύσκολη κα πρωτόγνωρη συνθήκη. Εκεί που λες αλλάζουν και φτιάχνουν λίγο τα πράγματα, τα τραύματα της προηγούμενης κρίσης του δέκα βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια και θεριεύουν ακόμη περισσότερο. Είναι μια πολύ σκοτεινή περίοδος για τον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Πολλοί φίλοι καλλιτέχνες για βιοπορισμό αναγκάστηκαν να βρουν άλλα επαγγέλματα για κάποιο χρονικό διάστημα όπως και εγώ. Προσωπικά αισθανόμουν πως ισορροπούσα σε ένα τεντομένο σκοινί που κάποια στιγμή θα μοιραζόταν. Αυτή την στιγμή μαζεύουμε τα κομμάτια μας και συνεχίζουμε. Έχουμε να πούμε πολλά, ειδικά η νέα γενιά. Βήμα και χώρο ζητάμε. Οι κυβερνώντες και η πολιτεία αν έβλεπαν στα σοβαρά το χώρο του πολιτισμού και της τέχνης στη χώρα μας τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Τώρα ξέρουμε όλοι μας πως είναι…
-Πώς αντιλαμβανεσαι τις αποκαλυψεις για τα φαινόμενα κακοποίησης στο χώρο του θεάματος;
Τα όσα ακούστηκαν πριν λίγο καιρό μας έχουν όλους συγκλονίσει και προβληματίσει. Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Απογοήτεση από την μια για τα όσα συνέβαιναν τόσα χρόνια και από την άλλη ελπίδα γιατί τα πράγματα αλλάζουν προς μια καλύτερη κατεύθυνση. Τα όρια είναι πολύ σημαντικά και η σιωπή δεν είναι χρυσός αλλά συνενοχή σε αυτές τις περιπτώσεις. Η εξουσία φάνηκε ότι σου θολώνει το μυαλό και δε σε αφήνει να δεις καθαρά. Η κακοποίηση σε όλους τους χώρους είναι κατακριτέα και εύχομαι σύντομα να εξαλειφθεί.
-Πώς λειτουργείς υπο το καθεστώς του έρωτα;
Ανάλογα τι έχω να αντιμετωπίσω. Όταν δένομαι συναισθηματικά είμαι σε άλλη διάσταση. Δεν είναι όμως εύκολη υπόθεση. Απ΄ την αφετηρία μέχρι τα μισά απογειώνεσαι και δεσμεύεσαι πως δεν θα σβήσει ποτέ και απ΄τα μισά μέχρι το τέρμα προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα. Είναι τρελό, έχει όμως την ομορφιά του.
-Έχεις βιώσει ευτυχισμένος;
Θυμάμαι πολλές στιγμές ευτυχίας. Συνήθως είμαι ευτυχισμένος όπου υπάρχει καλή μουσική.
-Τι άνθρωπος είναι ο Νικόλας Σαββίδης;
Καλός είναι κατά βάθος. Πιστεύω πως είναι ενσυναίσθητος, ευσυγκίνητος, τεμπέλης, χαμένος. Μερικά απ΄τα χαρακτηριστικά που αντιλαμβάνομαι. Φυσικά οι άλλοι θα ξέρουν καλύτερα.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το δωμάτιό μου. Εκεί υπάρχουν το πιάνο και η κιθάρα μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Να χαθεί η μουσική και τα όνειρα να μην έχουν πια ελπίδα.
-Το λάθος που δε θα συγχωρήσεις ποτέ στον εαυτό σου;
Δεν βρέθηκα ακόμη αντιμέτωπος με τον εαυτό μου σ΄ αυτό το θέμα. Φυσικά ο δρόμος νομίζω είναι ακόμη μακρύς, κάποιο λάθος θα βρεθεί.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Δεν νομίζω να άλλαζα κάτι. Αν άλλαζα κάτι ίσως να ήμουν κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαι τώρα.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν εν καιρώ.
-Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να συνεχίσω να κάνω αυτά που αγαπάω.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Νικόλας Σαββίδης;
Χαμένος αρτίστας που παλεύει μέσα απ΄ την τέχνη του να κάνει λίγο καλύτερο τον κόσμο.
-Νικόλα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
