Αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση. Πρόκειται για έναν πολύπλευρο άνθρωπο που ισορροπεί επιτυχημένα ανάμεσα στις δυο μεγάλες του αγάπες. Την ναυτιλία και την μουσική. Είναι ένας ικανός επιχειρηματίας αλλά συνάμα ένας τρυφερός συνθέτης. Με αφορμή τη συναυλία του στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά γιορτάζοντας τα 50 χρόνια μουσικής συνομιλώ στο your e-articles με τον Γιώργο Λαιμό.
-Κατάγεσαι από τις Οινούσσες της Χίου. Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Οι μνήμες της παιδικής μου ηλικίας είναι πολλές και ωραίες. Πηγαίναμε τα αδέλφια μου και εγώ στις Οινούσσες κάθε καλοκαίρι μετά το σχολείο για 3 μήνες και γυρίζαμε πάλι στην Αθήνα για τον επόμενο χρόνο μαυρισμένοι και με γεμάτες μπαταρίες για την επόμενη σχολική χρονιά. Στο νησί όμως βλέπαμε και συναναστρεφόμασταν με όλους τους ανθρώπους, ναυτικούς και μη, ακούγοντας την ιστορία τους και αυτό μας κρατούσε προσγειωμένους με την εκάσοτε πραγματικότητα.
-Η ανάμνηση που σε ακολουθεί μέχρι σήμερα;
Η ανάμνηση που με ακολουθεί μέχρι σήμερα είναι ο γάμος μου όπου άλλαξε η ζωή μου σε Π.Χ. και Μ.Χ. (Προ Χρυσούλας και Μετά Χρυσούλας) και ο θάνατος της μητέρας μου στις 3 Αυγούστου του 2006.
-Πώς ορίζεις τη μουσική;
Μουσική για εμένα είναι λύτρωση και μια φιλία που δεν σε προδίδει ποτέ ακόμα και αν της συμπεριφερθείς άσχημα.
-Ο ρόλος της στη καθημερινότητά σου;
Ουσιαστικός και αναγκαίος ειδικά σε δύσκολες στιγμές μου.
-Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν μουσικά;
Κυρίως όταν σπούδαζα στο Λονδίνο (1974-1981) και πήγαινα σε πολλά κονσέρτα μεγάλων μουσικών και συγκροτημάτων σε μεγάλα στάδια. Ακόμα και σε όπερες και μιούζικαλ σε όλο τον κόσμο που είμαι τυχερός που μπόρεσα να γυρίσω.
-Με ποιο τρόπο δημιουργείς;
Ακούγοντας αγαπημένη μου μουσική και παίζοντας στο πιάνο.
-Γράφεις εν θερμώ ή όταν καταλαγιάζουν τα συναισθήματα;
Όταν καταλαγιάζουν τα συναισθήματα πάντα. Προσπαθώ να μην κάνω τίποτα εν θερμώ.
-Πώς έρχεται η έμπνευση;
Δεν ξυπνάω έχοντας ένα σκοπό στο μυαλό μου. Η έμπνευση έρχεται μετά από συναισθηματική μου φόρτιση. Καταγράφω το συναίσθημα της στιγμής. Για αυτό άλλωστε οι ορχηστρικοί τίτλοι των τραγουδιών μου περιγράφουν τι εμπνεύστηκα όταν έγραφα το συγκεκριμένο τραγούδι.
-Η πιο αντιπροσωπευτική δισκογραφική σου κατάθεση;
Travelling Dreams και Lifeline Emotions.
-Σπούδασες στην Ανώτερη Σχολή Εμποροπλοιάρχων Ασπροπύργου και εν συνεχεία συνέχισες με σπουδές στα Ναυτιλιακά και τα Οικονομικά στο Λονδίνο. Τι αποκόμισες;
Πολλά που με βοήθησαν στην μετέπειτα ενασχόλησή μου με τα ναυτιλιακά.
-Ανήκεις σε μια ισχυρή οικογένεια εφοπλιστών και ο ίδιος έχεις διαγράψει επιτυχημένη διαδρομή στον χώρο της Ναυτιλίας. Πώς συνυπάρχει ο καλλιτέχνης με τον επιχειρηματία; Που τα βρίσκουν και που τα χαλάνε οι δύο αυτές ιδιότητες;
Θεωρώ τον εαυτό μου δισυπόστατο. Μπορούν άνετα να συνυπάρχουν και οι δύο αρκεί ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον όπως στη δική μου περίπτωση. Είναι λάθος να τα βρίσκουν ή να τα χαλάνε αυτές οι δύο ιδιότητες. Θα έλεγα μάλιστα ότι η μουσική με βοήθησε να γίνω καλύτερος επιχειρηματίας και η ναυτιλία με βοήθησε να εξελιχθώ μουσικά. Πώς; Μοιάζουν τόσο πολύ η θάλασσα με τη μουσική. Έχουν και οι δύο κύματα, γαλήνη, θυμό, λύπη, χαρά.
–Ξεχωρίζεις κάποια από τις δύο μέσα σου;
Όχι. Η μία είναι σύζυγος και η άλλη ερωμένη. Το αφήνω στον καθένα που ακούει τη μουσική μου να καταλάβει ποια από τις δύο είναι τι…
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Η χώρα μας όπως και όλος ο κόσμος περνάει μια κρίση σε όλα τα επίπεδα. Είτε αυτά είναι κοινωνικά είτε είναι οικονομικά. Στο χέρι του καθενός μας είναι να το διορθώσουμε. Ο Τολστόι είπε ότι ο καθένας μας θέλει να αλλάξει τον κόσμο χωρίς να αλλάξει πρώτα τον εαυτό του. Για αυτό ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Θέλω να είμαι πιο αισιόδοξος.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία; Σε ενοχλούν κάποια φαινόμενα;
Ναι όπως και όλοι μας. Το χέρι μας είναι είναι να τα διορθώσουμε με το να σταματήσουμε να λέμε ότι φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς.
-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;
Μα υπάρχει άραγε; Εγώ χρησιμοποιώ τη δισκογραφική εταιρεία Heaven του Ομίλου Αntenna που με τίμησε να με δεχτεί στους κόλπους της σαν δισκογραφική στέγη. Άλλωστε δεν βιοπορίζομαι από τη μουσική μου και δεν έχω τεκμηριωμένη άποψη.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα; Λαμβάνουν το βήμα και τον χώρο που τους πρέπει;
Η αξία υπάρχει πάντοτε και παντού. Αργεί να καταξιωθεί λόγω μεγάλου ανταγωνισμού αλλά στο τέλος θα επιπλεύσει. Αδικίες πάντα θα υπάρχουν αλλά είναι διαχειρίσιμες.
-Στις 5 Δεκεμβρίου θα εμφανιστείς στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε μια μοναδική συναυλία γιορτάζοντας τα 50 χρόνια μουσικής. Τι αναμένεται να παρακολουθήσουμε;
Να ξεκαθαρίσω κάτι. 50 χρόνια είναι ο μέσος όρος που έχω ασχοληθεί με την μουσική και την θάλασσα. Είμαι 68 χρονών και πρωτομπάρκαρα στα 13. Σύνολο 55 χρόνια στην θάλασσα. Γράφω μουσική από 23 χρονών. Σύνολο 45 χρόνια. Αν τα προσθέσεις όλα αυτά τα χρόνια και τα διαιρέσεις στα δύο, βγάζουν τα 50 χρόνια μουσικής και θάλασσας. Θα παρακολουθήσετε μια δίωρη παράσταση με κλασσικά έργα μου παιγμένα από ένα πολύ καλό κουιντέτο εγχόρδων και πιάνου και τραγούδια μου που μου έκαναν την τιμή να τραγουδήσουν σημαντικές φωνές όπως η Ηρώ Σαία, η Δέσποινα Ολυμπίου, η Demmy, ο Στέλιος Καρπαθάκης, η Κωνσταντία Πουτκάρη και οι κόρες μου Ασπασία και Κατερίνα που έχουν πολύ καλές φωνές.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Goodbye Yellow Brick Road του Elton John.
-Η ταινία που σε ταξιδεύει;
Οι Γέφυρες του Μάντισον.
-Το βιβλίο που σε συγκίνησε;
Αναφορά στο Γκρέκο του Νίκου Καζαντζάκη.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Πολύ συχνά κλαίω για αυτό και έχω χάσει τον λογαριασμό…
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Πιστεύω στην θεία του σύμπαντος δύναμη.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Η οικογένειά μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ο θάνατος και με τι τρόπο θα έρθει.
-Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;
Μεγάλο. Έρωτας για ό,τι με συγκινεί και με εμπνέει.
-Νιώθεις ευτυχισμένος;
Ναι αλλά όχι πάντα. Ειδικά όταν βλέπω και ακούω πράγματα για ανθρώπους που μου ανεβάζουν την εκτίμησή μου για το ζωικό βασίλειο.
-Τι άνθρωπος είναι ο Γιώργος Λαιμός;
Προσπαθεί να είναι καλός με το να κάνει το Ά της λέξης κεφαλαίο.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Όλα, πλην την οικογένειά μου και την αγάπη μου για τη μουσική.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Να παίζω μόνος μου σε μια αμμουδερή παραλία στο ηλιοβασίλεμα.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να μπορέσω με τις δυο ιδιότητες να προσφέρω κάτι μεγάλο σε κάθε αναξιοπαθούντα άνθρωπο που θα του απάλυνε τον πόνο.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να μην σταματήσει ποτέ να πιστεύει σε αυτά.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Γιώργος Λαιμός;
Ένα ονειροπόλο παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ.
-Γιώργο σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
