Ονομάζεται Χρήστος Τσιτρούδης και έχει ένα ευφάνταστο καλλιτεχνικό alter ego. Αποτελεί έναν εκ των πιο δημιουργικών εκπροσώπων της indie pop σκηνής έχοντας μια σταθερή παρουσία μέσα από τους δίσκους του τα τελευταία χρόνια. Το Σάββατο 11 Ιουνίου θα εμφανιστεί στο Roof Stage του Gazarte σε μια μοναδική συναυλία. Σήμερα, φιλοξενώ στο your e-articles τον Monsieur Minimal.
-Ποιες είναι οι αναμνήσεις των παιδικών σας χρόνων;
Έλα ντε! Θυμάμαι να είμαι συνέχεια έξω με όλα τα παιδιά της γειτονιάς στα Γιαννιτσά όπου μεγάλωσα. Παίζαμε από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ. Και φυσικά θυμάμαι τις διακοπές στο Μακρύγιαλο με όλους τους συγγενείς.
-Πώς στραφήκατε στη μουσική;
Στη μουσική μπλέχτηκα με έναν κολλητό μου κάνοντας μαθήματα κιθάρας. Τότε, είχε κάνει την εμφάνιση του το grunge και εμείς το ακούγαμε φανατικά. Τα μαθήματα αυτά εξελίχτηκαν στη σύσταση μιας μπάντας και στο στήσιμο ενός αυτοσχέδιου στούντιο στο υπόγειο του σπιτιού μου. Έτσι ξεκίνησαν όλα.
-Ποια ήταν τα ακούσματά σας;
Η grunge που προανέφερα. Pearl Jam, Nirvana και άλλους σπουδαίους εκπροσώπους του είδους.
-Τι αποκομίσατε από τις μουσικές σπουδές σας;
Είχα την τύχη να μαθητεύσω δίπλα στον Δημήτρη Αδάμ. Αποκόμισα τις πρώτες μου βασικές γνώσεις γύρω από την ηχοληψία και την παραγωγή ήχου.
-Πώς προέκυψε ως όνομα το Monsieur Minimal;
Ήμουν αυτοεξόριστος στην Ικαρία για δύο χρόνια κάπου το 2003, όπου είχα πάρει και τον πρώτο μου υπολογιστή κάνοντας τις πρώτες μου συνθέσεις. Έψαχνα ένα εύηχο καλλιτεχνικό όνομα και μου γεννήθηκε αυτό…
-Διακριθήκατε μέσα από τον διαγωνισμό της Coca Cola Sound Wave Festival. Ήταν σημαντική στιγμή η διάκριση αυτή;
Βέβαια. Για έναν άνθρωπο που δεν είχε καμία σχέση με τον χώρο ήταν κάτι το μοναδικό. Μα πιο σπουδαίο γεγονός ήταν η ανταπόκριση του κόσμου.
-Το 2008 κυκλοφόρησε ο πρώτος σας δίσκος, το Lollipop. Τα συναισθήματά σας για το ντεμπούτο σας 14 χρόνια μετά;
Όπως και να το κάνουμε η πρώτη φορά σε όλα τα πράγματα είναι αξιομνημόνευτη. Δε τη ξεχνάς ποτέ! Όμως, μέσα μου υπάρχουν όλες οι μελωδίες και οι δίσκοι μου. Τα αναλογίζομαι όλα και αλληλεπιδρώ μαζί τους. Κρατώ πράγματα, επαναφέρω στιγμές…
–Υπάρχει κάποια δισκογραφική κατάθεση που είναι η πιο αντιπροσωπευτική σας;
Επειδή εξελίσσομαι τα τελευταία μου άλμπουμ είναι πιο κοντά σε αυτό που νιώθω μέσα μου. Σε κάθε δίσκο μου ο ήχος διαφοροποιείται έτσι και αλλιώς, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Οπότε με τον όρο αυτό θεωρώ ότι το Erotica και το Easteria είναι πιο αντιπροσωπευτικά μου.
– Το Σάββατο 11 Ιουνίου εμφανίζεστε στο Gazarte. Τι αναμένεται να ακούσουμε;
Έχω στήσει ένα σχήμα λίγο πιο κιθαριστικό όπου θα παίξουμε μαζί με τη μπάντα τραγούδια από όλη τη δισκογραφία μου δίνοντας βάση στους δίσκους Erotica και Easteria αλλά και σε ορισμένες διασκευές τραγουδιών που έχω κάνει. Ειδικά σε αυτή την εμφάνιση θα κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στον Δάκη που έφυγε πρόσφατα από την ζωή.
-Τι θυμάστε από τον Δάκη;
Θυμάμαι έναν λαμπερό άνθρωπο. Έναν άνθρωπο ερωτευμένο με το τραγούδι. Και φυσικά έναν εκπληκτικό ερμηνευτή που μπορούσε να τραγουδήσει τα πάντα.
-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τελευταίο σας τραγούδι, η Νέα Αρχή. Πώς προέκυψε αυτή η δημιουργία;
Η Νέα Αρχή είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε μέσα στην αμήχανη και σκοτεινή περίοδο που βιώσαμε και βιώνουμε όλοι μας, αναφερόμενο στις δυσκολίες, τις απώλειες και τις πρωτόγνωρες καταστάσεις της τελευταίας περιόδου. Επιπλέον, η Νέα Αρχή, επισημαίνει την δύναμη που πηγάζει από την ίδια την φύση του ανθρώπου η οποία «επιβάλλει» στο τέλος τους δικούς της ρυθμούς αναγεννώντας νέες ελπίδες κι όνειρα ώστε να συνεχίσουμε την σύντομη περιήγησή μας σε αυτόν τον μικρό και τόσο σημαντικά ασήμαντο πλανήτη. Ουσιαστικά, κρατώ τον vintage ήχο μιας άλλης εποχής παντρεύοντάς τον με jazz αναφορές χάρη στην συνεργασία μου με τον Γιώργο Κοντραφούρη που έπαιξε πιάνο Rhodes στο συγκεκριμένο τραγούδι.
-Από που αντλείτε έμπνευση;
Από την ίδια τη μουσική.
-Πώς βιώσατε την πανδημία;
Όπως όλος ο κόσμος. Προς το τέλος με αρκετό σκοτάδι.
-Πώς κρίνετε το άνοιγμα του καλοκαιριού στα καλλιτεχνικά δρώμενα;
Μου φαίνεται λίγο βεβιασμένο. Σα να τρέχουμε να προλάβουμε τα πάντα. Δεν έχει σημασία πώς να ζήσουμε τα πράγματα αρκεί να τα ζήσουμε! Λες και θα έρθει μετά μια άλλη πανδημία. Εγώ βλέπω ότι έχει αλλάξει ο κόσμος. Υπάρχει θυμός, οργή και όχι ανεμελιά.
-Το προσωπικό σας καταφύγιο;
Θα ήθελα να είναι κάπου στο βουνό. Προς το παρόν είναι το στούντιο μου.
-Ο μεγάλος σας φόβος;
Ότι θα επικρατήσει στο τέλος εκεί έξω η βλακεία. Η μάστιγα των social media, η υπερέκθεση ορισμένων που δεν έχουν να πουν τίποτα…
-Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε;
Ίσως να μην επέστρεφα ποτέ πίσω τότε που είχα φύγει για το Βερολίνο.
-Τι άνθρωπος είναι ο Monsieur Minimal;
Ένας απλός άνθρωπος που θέλει να περνάει όμορφα.
-Τα όνειρά σας για το μέλλον;
Να παραμείνω υγιής σωματικά και ψυχικά και να συνεχίσω να αγαπώ αυτό που κάνω χωρίς να μου γίνει αυστηρά επαγγελματικό με την κακή έννοια. Να παραμείνω ένας εραστής της τέχνης.
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Monsieur Minimal;
Monsieur Cannibal!
-Monsieur Minimal ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
