Αποτελεί ένα μοναδικό ηχείο. Μια μηχανή μουσικής αλληλεπίδρασης που ερχόταν σε επαφή με πολύ κόσμο. Έναν street artist που σίγουρα ο καθένας από εσάς θα τον είχε πετύχει κάνοντας μια βόλτα πάνω-κάτω την Ερμού. Μέχρι που ήρθε η πανδημία… Δεν τον κλονίζει τίποτα και με γνώμονα την αισιοδοξία και την τέχνη του είναι ακόμα εδώ. Σήμερα, στο your e-articles ο Δημήτρης Κωσταγιόλας.
-Γεννήθηκες στο Παλαιό Φάληρο και μεγάλωσες στην Κέρκυρα. Ποιες είναι οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Ήμουν συνέχεια αφηρημένος, είχα ιδιαίτερο ταλέντο στο να πέφτω. Μπορούσα να σκοντάφτω παντού…
-Τι αποτέλεσε ερέθισμα να στραφείς στη μουσική;
Η μπλε νότα της μπλουζ κλίμακας, το σήκωμα της χορδής που φιλοξενεί την αλλαγή. Την ανάταση που ενώνεται με τα δάχτυλα, τον ήχο και το σώμα. Θυμάμαι την ένταση την πρώτη φορά. Πιο έντονο και από Σεξ. Είχα κολλήσει!
-Η σημασία της στη ζωή σου;
Είμαι πάντα ανοιχτός. Έρχεται η μουσική, είναι φίλη. Είναι ο ήχος της ύπαρξης. Και η σιωπή, η παύση, μουσική είναι. Ήχος.
-Σπούδασες κιθάρα και μουσική σύνθεση στην Αγγλία. Τι αποκόμισες;
Τέσσερα υπέροχα χρόνια με όλες τις μουσικές του κόσμου παρέα με σπουδαίους δασκάλους. Αμέτρητες ώρες μελέτης και κάποια μαγικά κλικ κατανόησης.
-Πώς ήρθες σε επαφή με τη ποίηση;
Μετά την Αγγλία τυχαία έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με ποιητές του Μεσοπολέμου. Μου φαινόταν λίγο παλιά η γλώσσα, αδιάφορη, ώσπου συνέβη κάτι όπως με την μπλε νότα. Ταύτιση με δύο ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα μπορούσε ένα ποίημα να με καταλάβει. Τόσο ολική κατάληψη, τόσο ταξίδι. Ένα μεγάλο παράθυρο είχε ανοίξει και ήμουν μπροστά ο κήπος. Μετά, δεν μπορούσα χωρίς την ποίηση. Έπειτα, ο οικογενειακός φίλος και ποιητής Δημήτρης Καρύδης με μύησε σε ποιητές που δεν ήξερα. Τι θησαυρός! Η ποίηση είναι εμπειρία σαν να κάνεις παρέα με μια υψηλότερη συνείδηση πέρα από την σκέψη.
-Η στιγμή που τραγούδησες μπροστά σε κοινό για πρώτη φορά στη ζωή σου;
Πριν πάω στην Αγγλία. Μια υπέροχη βραδιά στους Βατράχους, μια μπουάτ στα Εξάρχεια όπου τραγούδησα το Παπάκι του Άσιμου. Πρώτα κονιάκ μαζί με άγχος. Μετά, διαύγεια το χειροκρότημα. Μετά, δεν ήξερα γιατί χειροκροτούσαν. Ευτυχισμένη στιγμή, εθιστική έκπληξη ότι μπορώ να το κάνω. Αποκάλυψη.
-Τα συναισθήματά σου;
Μετά από μια φωτισμένη μέρα δρόμου ή μια καλή παράσταση νιώθω ολοκλήρωση και ευτυχία. Μου κρατάει λίγες ώρες. Μετά γίνομαι κάτι άλλο. Μπορεί βαρετός, μπορεί εγωιστής, ασυνείδητος, φοβικός. Μάλλον θέλω ακόμα πολλή δουλειά.
-Οι φωνές που σε συγκινούν όταν τις ακούς;
Με συγκινούν οι φωνές των πουλιών και των καλών τραγουδιστών. Του Johnny Cash, της Μαρίας Καλλας, απ’ το Βιβλίο των Γάτων του Νίκου Δήμου η φωνή του Γατου Κρου που λέει μόνο Κρου και του Λουίς Αρμστρονγκ πολύ! Αγάπησα την φωνή του Άσιμου, του BB King, της Τάνιας Τσανακλίδου. Οι φωνές των λουλουδιών, των περαστικών όταν γελάνε όταν ενώνεται η φωνή με την ανάσα τους και λένε τώρα! Τώρα εννοώ στο παιχνίδι μου της ύπαρξης στο δρόμο.
-Με ποιο τρόπο γράφεις τα τραγούδια σου;
Απελευθερώνομαι απ’ την λογική του αποκομμένου μου εαυτού. Όταν νιώθω μια παρουσία, έρχονται οι λέξεις και γίνομαι εν θερμώ ρευστός. Μπορείς να το πεις απολαμβάνω. Ξεχνάω να είμαι. Απαντώ στην παρουσία που νιώθω, όπως τώρα.
-Γράφεις εν θερμώ;
Μου έχει συμβεί και αυτό. Είναι σαν να ψάχνεις σε ένα δωμάτιο με κλειστό φως και ξαφνικά να ανάβει το φως και γρήγορα γρήγορα γράφεις σαν γραμματέας.
-Είσαι ένας street artist για αρκετά χρόνια. Πώς αποφάσισες να μπεις σε αυτό το τριπάκι;
Ήθελα να δω τι θα γίνει. Ένα πείραμα με προσθήκη θήκης.
-Τι δυσκολίες αντιμετώπισες μέσα σε αυτά τα χρόνια;
Οι δυσκολίες είναι ευπρόσδεκτες στον δρόμο. Το παιχνίδι, η αποδοχή είναι λέξεις κλειδιά.
-Η πιο έντονη στιγμή που έχεις βιώσει στο δρόμο;
Είναι έξι με εφτά χρόνια που παίζω στον δρόμο. Πώς να διαλέξω; Έχω δρόμο ακόμα. Όσοι και όσες συμμετέχουν στα μουσικά μου παιχνίδια με τιμούν με την παρουσία τους. Νιώθω κοντά με τον κάθε άλλον. Νιώθω ξεχωριστά και έντονα την συχνότητα κάθε ύπαρξης. Είμαστε ενέργεια που αλληλεπιδρά. Έχουν έρθει και ξαναρθεί από πολλά μέρη του κόσμου το παρόν σε 29 γλώσσες… Τώρα παύση. Είναι μια στιγμή ενατένισης πέρα απ’ τον χρόνο. Είναι όπως το σ’ αγαπώ. Αυτή η ένωση γεννά στιγμές όπως τώρα, τώρα τώρα. Πώς να ξεχωρίσω στιγμές; Δεν είναι δίκαιο όπως κι εμείς τα λέμε τώρα, τώρα και τώρα τώρα.
-Πώς ένιωσες για τη παράσταση στο Θέατρο Εξ΄Αρχής;
Ωραία ήταν. Είχαμε συμμετοχή με χορό και με λόγια. Η οικοδέσποινα φίνα.
-Υπάρχει κάποια φωνή που θα ήθελες να της γράψεις τραγούδια;
Δεν έχω δοκιμάσει να γράψω για άλλον παρά το ότι τα τραγουδάκια μου είναι το σκριπτ μιας συνύπαρξης.
-Πώς κρίνεις τα μουσικά ριάλιτι;
Δεν παρακολουθώ. Βλέπω καμιά φορά στο YouTube ό,τι ξεχωρίζει.
-Πιστεύεις στο ταλέντο ή στη προσωπική εργασία του καλλιτέχνη για την εξέλιξή του;
Δεν ξέρω για άλλους. Εμένα μου αρέσει η άσκηση, με πάει κάπου. Είναι παιχνίδι συνείδησης, απόστασης και εγγύτητας από μένα. Με κάτι άλλο πιο συνολικό.
-Ποιο είναι το τραγούδι που μιλάει για τον Δημήτρη;
To Γιατί είναι Τώρα, τραγούδι με εισιτήριο για το παρόν. Τώρα τώρα δεν χορταίνω την παρουσία, είναι παιχνίδι τώρα τώρα και τώρα!
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Δεν ακούω μουσική όταν είμαι μόνος στο σπίτι. Προτιμώ να αφαιρεθώ στον ήχο του δωματίου, να δω μια ταινία ή να βουτήξω στο YouTube όταν είναι απαραίτητο! Πριν το κάνω έχω ήδη κοιμηθεί…
-Η ταινία που σε κάνει να τη παρακολουθείς κάθε φορά σαν πρώτη φορά;
Έχω γελάσει πολύ με τους Πειρατές του Πολάνσκι.
-Το βιβλίο που σε ταξιδεύει σε μαγικούς τόπους;
Διαβάζω σχεδόν αποκλειστικά ποίηση. Είναι σαν παιχνίδι, μια πράξη χάρισμα στον κάθε ένα. Η ποίηση διαρκεί αιώνια ζωντανή στο χαρτί.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Συγκινούμαι εύκολα. Έκλαιγα μέχρι και στις ελληνικές ταινίες, σε ό,τι μελό. Τώρα είμαι καλύτερα!!
-Νιώθεις πληρότητα ως καλλιτέχνης;
Είναι στιγμές που νιώθω αγάπη, ότι γνωρίζω πέρα απ’ τα λογικά μου την ευτυχία. Μετά επιστρέφω μέχρι να ξανανιώσω και να τη γνωρίζω πάλι.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή δισκογραφία;
Δεν παρακολουθώ την δισκογραφία. Σίγουρα θα γράφονται και ωραία τραγούδια.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα;
Είμαστε όλοι.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι την ελληνική κοινωνία;
Η κοινωνία είναι αγάπη.
-Διακρίνεις παθογένειες;
Πάντα θα υπάρχει και η παθογένεια. Νομίζω όσο δυσκολεύουν τα πράγματα δεν θα υπάρχει πολύς χώρος για να εκφράζεται. Ευτυχώς πιστεύω θα ξυπνήσουν τα καλύτερα χαρακτηριστικά μας.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Για την οικονομία δεν ξέρω. Μεγάλο ευχαριστώ στον σπόνσορα πια της τέχνης μου, τον ιδιοκτήτη του σπιτιού μου κ. Παπαδόπουλο που όσο δεν μπορώ να παίξω έχει δείξει απίστευτη κατανόηση. Και ο τρόπος παίζει ρόλο!
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Βέβαια επηρέασε πρακτικά όλη την κοινωνία ειδικά αυτό το δεύτερο Lockdοwn.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Κάποιοι φίλοι πήραν κάποια χρήματα. Χάρηκα, θα έπρεπε να δώσουν περισσότερα σε όσους έμειναν χωρίς δουλειά και σε αυτούς που έχουν οικογένεια και παιδιά.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών;
Είναι έγκλημα να ναρκώσεις κάποιον για να συνευρεθείς μαζί του. Μεγαλύτερο ακόμα αν είναι ανήλικος.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Ο Θεός είναι παντού σε όλες τις μορφές. Η έκφρασή του είναι δύναμη της ζωής αν νιώθεις την παρουσία του.
-Το καταφύγιό σου;
Στην αγάπη.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Όταν ο φόβος έρχεται τον κερνάω έναν καφέ. Λέμε λίγα λόγια, με βαριέται μετά και φεύγει.
-Πώς λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι;
Ο έρωτας είναι high. Ναι, ερωτεύομαι. Με βρίσκει εκεί που κοιμάμαι. Την παθαίνω αλλά μετά θα έρθει το low. Ιδανικό είναι να αγαπάς πρώτα, να είμαστε φίλοι. Και το σεξ είναι μια άσκηση αγάπης. Ενθουσιάζομαι διαρκώς αλλά αυτό νομίζω είναι κάτι άλλο.
-Πότε ένιωσες την ευτυχία;
Νιώθω ευτυχία όταν ανασαίνω, όταν είμαι ριζωμένος στο παρόν και όταν νιώθω αγάπη για μένα και για τους άλλους χωρίς λόγο από συγγένεια.
-Τι άνθρωπος είναι ο Δημήτρης Κωσταγιόλας;
Όπως κι εσύ.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Θα ήταν κλεψιά. Δεν θα είχε νόημα να το κάνω.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Να αποχαιρετήσω με χαμόγελο τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Να είμαι πολύ παρών και να νιώθω αγάπη όταν φεύγω. Είναι η καλύτερη Ώρα, να φύγω Τώρα, και να επιστρέψω να φύγω απ’ το φθαρτό μου ένδυμα.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να γίνω φίλος και με τα πάθη μου και να αγαπήσω καλύτερα.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να μην φοβάται ούτε τον φόβο. Θα του έλεγα πάρε μια ανάσα, όλα είναι παιχνίδι, ας παίξουμε στο 1000 τοις 100. Να είναι ελαφρύς, να μην σκέφτεται πάρα πολύ, να βγαίνει συχνά απ’ τον εαυτό του. Για να τον επισκεφθεί και να μην ξεχνά, η ευτυχία είναι υπόθεση προσωπική να είναι ευτυχισμένος.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Δημήτρης Κωσταγιόλας;
Εκτελούνται εργασίες εντός (work in progress).
-Δημήτρη σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
